Afgelopen woensdag vertrok ik samen met drie kompanen voor een fietsdriedaagse richting Boulonnais. Op dag 1 vertrok ik van thuis om in Diksmuide de weg te vervolgen met Erik en Peter. In Houtem zou Stefaan de groep vervoegen. Het weer zag er niet al te best uit maar het bleef (voorlopig) droog. Via mooie landelijke wegen in en rond Diksmuide en Alveringem kwamen we al snel in Houtem aan en we reden via het canal de la Colme Frankrijk binnen richting Bergues.
Bergues, het decor van de film bienvenue chez les ch'tis, deed ons meteen kennis maken met een bekende scène uit de film. Nog maar net de grens gepasseerd gingen de hemelsluizen open en begon het te regenen. Net zoals die man uit de film die Le Nord binnenreed.
Even dachten we nog te kunnen schuilen in een graansilo maar helaas. De regen zou ons voor de rest van de dag vergezellen. Via kleine dorpjes maalden we kilometers af en we probeerden zo weinig mogelijk te stoppen zodat we warm bleven. In Ruminghem werd het tijd voor het middagmaal maar helaas geen enkel restaurant te vinden. De vriendelijke uitbater van de bar-pmu-tabac was echter zo goed om te kijken wat hij in zijn frigo had. We werden getrakteerd op stoofvlees met frietjes en een royale portie kaas als dessert. Samen met de wijn en water aten we voor slechts € 16,- per persoon.
In Tournehem vervolgden we onze weg via de Noordzeefietsroute richting Clercques en Licques. Even leek het op te klaren maar helaas. Het bleef regenen tot ons hotel:
La ferme du guindal in Marquise. Enig voordeel van dit hotel: het ligt vlak naast de Intermarché zodat je nog wat drank en eten kan kopen. Na 135 km konden onze natte kleren eindelijk uit.
Op dag 2 kozen we voor een lokale lus richting kust. Via kleine dorpjes kwamen we al snel aan in Ambleteuse (fort op het strand) en Audreselles. In dat laatste dorp snel een plaatsje gereserveerd bij Chez Mimi om 's avonds te eten en hop verder naar Cap Griz Nez. Alle vier haalden we er herinneringen op aan een studiereis van 10 jaar geleden. Een heerlijke lunch, goede bediening en we hadden weer de kracht om verder te fietsen. Erik en ikzelf kozen ervoor om in de namiddag enkele mountainbikepaden op te snuiven en wat extra beklimmingen te doen. Mooie vergezichten, pittige klimmetjes, technische afdalingen, alles wat je maar wil. Net voor cap blanc nez liep het voor mij even mis. Een vreemd geluid in het achterwiel en dit aan 50km/u. Het was schrikken en dus meteen aan de kant. Het probleem kon ik niet vinden, maar ik vreesde voor een breuk in de as, al kon ik wel nog verder rijden.
Na Cap Blanc Nez zochten we nog mooie dorpjes op zoals Bazinghen (magnifiek panorama!!) en Beuvrenquien (bruine kroeg met Ricard aan € 2,-). Na een kleine 80km stonden we terug aan het hotel. Klaar voor het avondmaal in Audreselles. Een overheerlijke fruits de mer met een lekkere wijn.
Op dag 3 fietsten we terug naar huis. We kozen voor een ander parcours en gingen via Guines en Ardres terug. De tocht ging vrij vlot en tegen één uur zaten we al aan tafel in Esquelbecq. Was het nu die Blonde d'Esquelbecq (het biertje) of iets anders maar plots waren we elkaar kwijt geraakt. Een stom toeval maar gelukkig vonden we elkaar in Oost-Cappel terug. We hadden nu een stevige wind op de kop en via Lo keerden we terug naar Diksmuide. Een afscheidsdrink aan de IJzertoren en daarna terug huiswaarts met 110 km op de teller.
En vandaag koos ik voor een rustige rit van 70km met de koersfiets langs Zillebeke, Geluveld, Passendale en Stadenberg. Die blessure in mijn knieholte begint me toch wat zorgen te baren. Een bezoek aan de dokter moet raad brengen.
zondag 31 juli 2011
dinsdag 26 juli 2011
bedankt
Vorige week woensdag kreeg ik telefoon van de organisatoren van Duchenne Heroes. Het deed me plots beseffen dat de startdatum nu wel heel dichtbij begint te komen.
Eerst en vooral nog een bijzonder woord van dank aan de mensen die een gift deden via de website van Duchenne Heroes.be. Tine, Jeroen en Ann hartelijk bedankt voor de steun!
De laatste sponsoringen worden geregeld, medische gegevens ingevuld, bijkomende koerskleren kopen, nieuwe helm, nieuwe koerschoenen,... Ja zelfs het lijstje met mee te nemen materiaal werd al opgesteld.
Met het verlengde weekend (nationale feestdag) was het de bedoeling om veel te trainen maar het is er helaas niet van gekomen. Op woensdagavond nog een ritje met de clubleden gedaan waarbij ik toch voelde dat mijn niveau de laatste weken beter werd. Op donderdag zat een training er niet in, want er moest thuis nog wat gewerkt worden en dat vroeg wat meer tijd dan gedacht. En op vrijdag en zaterdag trokken we (vrouw en ikzelf) er even op uit voor een relaxweekendje. En zondag zat trainen er ook niet: kids naar het station brengen voor hun reis op kamp, een barbecue van Moeder Bakelandt en daarna nog een babyborrel.
De rust heeft me echter wel goed gedaan want ik sukkel een beetje met de knie. Na langere ritten te hebben gereden voelde ik achteraf soms een vervelende pijn in de achterkant van de knie. De pijn wordt er niet beter op en een rustperiode was misschien wel op zijn plaats.
Nu woensdag trek ik voor drie dagen richting Boulogne sur mer met de fiets. Weliswaar wordt het fietsen op een vrij rustig tempo maar er staan ons toch enkele klimmetjes te wachten. Bij het bekijken van de kaart dacht ik zelfs even de Ventoux te hebben gelezen maar bij nader inzien is het de Ventus en niet de Ventoux.
De eerste en derde dag staat mij een tocht van zowat 130 km te wachten. De tweede ligt nog niet vast maar zal toch ook wel goed zijn voor zo'n 80 km.
Eerst en vooral nog een bijzonder woord van dank aan de mensen die een gift deden via de website van Duchenne Heroes.be. Tine, Jeroen en Ann hartelijk bedankt voor de steun!
De laatste sponsoringen worden geregeld, medische gegevens ingevuld, bijkomende koerskleren kopen, nieuwe helm, nieuwe koerschoenen,... Ja zelfs het lijstje met mee te nemen materiaal werd al opgesteld.
Met het verlengde weekend (nationale feestdag) was het de bedoeling om veel te trainen maar het is er helaas niet van gekomen. Op woensdagavond nog een ritje met de clubleden gedaan waarbij ik toch voelde dat mijn niveau de laatste weken beter werd. Op donderdag zat een training er niet in, want er moest thuis nog wat gewerkt worden en dat vroeg wat meer tijd dan gedacht. En op vrijdag en zaterdag trokken we (vrouw en ikzelf) er even op uit voor een relaxweekendje. En zondag zat trainen er ook niet: kids naar het station brengen voor hun reis op kamp, een barbecue van Moeder Bakelandt en daarna nog een babyborrel.
De rust heeft me echter wel goed gedaan want ik sukkel een beetje met de knie. Na langere ritten te hebben gereden voelde ik achteraf soms een vervelende pijn in de achterkant van de knie. De pijn wordt er niet beter op en een rustperiode was misschien wel op zijn plaats.
Nu woensdag trek ik voor drie dagen richting Boulogne sur mer met de fiets. Weliswaar wordt het fietsen op een vrij rustig tempo maar er staan ons toch enkele klimmetjes te wachten. Bij het bekijken van de kaart dacht ik zelfs even de Ventoux te hebben gelezen maar bij nader inzien is het de Ventus en niet de Ventoux.
De eerste en derde dag staat mij een tocht van zowat 130 km te wachten. De tweede ligt nog niet vast maar zal toch ook wel goed zijn voor zo'n 80 km.
woensdag 20 juli 2011
De gegevens van de tochten
Er kunnen weliswaar nog enkele wijzigingen gebeuren maar onderstaande gegevens geven toch een beeld van de tochten die mij te wachten staan.
Dag 1: Wiltz (LU) - Grand Halleux (BE): 88 km en 1930 hoogtemeters
Dag 2: Grand Halleux (BE) - Sart lez Spa (BE): 99 km en 2370 hoogtemeters (5sterren)
Dag 3: Sart lez spa (BE)- Vaals (NL): 99 km en 1750 hoogtemeters
Dag 4: Vaals (NL) - Valkenburg (NL): 103 km en 1820 hoogtemeters (4 sterren)
Dag 5: Valkenburg (NL) - Herkenbosch (NL): 108 km en 815 hoogtemeters
Dag 6: Herkenbosch (NL) - Venray (NL): 120 km en 735 hoogtemeters
Dag 7: Venray (NL) - Nijmegen (NL): 96 km en 360 hoogtemeters.
In totaal goed voor 713 kilometer en 9780 hoogtemeters die overwonnen moeten worden. Vooral de tweede dag wordt bijzonder zwaar denk ik en het zal zaak zijn om goed te doseren.
Maar hetgeen ik rij is nog niets in vergelijking met hetgeen clubgenoot Steven Depoorter afgelopen weekend heeft gereden.
De Salzkammerguttrophy is een tocht van één dag goed voor 211 km en meer dan 7000 hoogtemeters in de Alpen. Chapeau voor zijn prestaties.
Het verslag van zijn tocht is te lezen op www.westhoekmountainbike.be
Dag 1: Wiltz (LU) - Grand Halleux (BE): 88 km en 1930 hoogtemeters
Dag 2: Grand Halleux (BE) - Sart lez Spa (BE): 99 km en 2370 hoogtemeters (5sterren)
Dag 3: Sart lez spa (BE)- Vaals (NL): 99 km en 1750 hoogtemeters
Dag 4: Vaals (NL) - Valkenburg (NL): 103 km en 1820 hoogtemeters (4 sterren)
Dag 5: Valkenburg (NL) - Herkenbosch (NL): 108 km en 815 hoogtemeters
Dag 6: Herkenbosch (NL) - Venray (NL): 120 km en 735 hoogtemeters
Dag 7: Venray (NL) - Nijmegen (NL): 96 km en 360 hoogtemeters.
In totaal goed voor 713 kilometer en 9780 hoogtemeters die overwonnen moeten worden. Vooral de tweede dag wordt bijzonder zwaar denk ik en het zal zaak zijn om goed te doseren.
Maar hetgeen ik rij is nog niets in vergelijking met hetgeen clubgenoot Steven Depoorter afgelopen weekend heeft gereden.
De Salzkammerguttrophy is een tocht van één dag goed voor 211 km en meer dan 7000 hoogtemeters in de Alpen. Chapeau voor zijn prestaties.
Het verslag van zijn tocht is te lezen op www.westhoekmountainbike.be
dinsdag 19 juli 2011
Met meer dan 300
Zoals je wellicht al weet sluiten de Belgische deelnemers (een 30-tal) aan bij de Nederlandse deelnemers van Duchenne Heroes. Ondertussen zijn er in totaal 308 deelnemers ingeschreven en werd gezamenlijk al meer dan € 759.000 (meer dan 30 miljoen oude Belgische Franken) ingezameld voor Duchenne Heroes. De kans dat er meer dan € 1 miljoen wordt ingezameld is dus bijzonder groot. Diverse deelnemers, waaronder ikzelf, zijn nog bezig met de inzameling van centen dmv diverse activiteiten.
Nu maar hopen dat de pijn in mijn kuit van voorbijgaande aard is en niet blijft aanslepen.
Nu maar hopen dat de pijn in mijn kuit van voorbijgaande aard is en niet blijft aanslepen.
zondag 17 juli 2011
Marathon van de boskantrijders
De weergoden (Frank en Sabine) voorspelden niet al te goed weer: regen en wind. Voor de zekerheid had ik dus toch maar mijn regenjas meegenomen voor de tocht van 115 km in Westrozebeke.
Het weer 's morgens was echter goed: niet te warm en een beetje wind. Om kwart voor negen startte ik voor een tocht zonder bergen maar met enkele heuveltjes.
Meteen werden we getrakteerd op een single track en 'de Keuneleute'(voor de niet kenners: een klein bosje met technische afdalingen, bochten en klimmetjes). Vandaar ging het naar Passendale en de Stroroute (de vroegere spoorwegbedding Roeselare - Zonnebeke). Er schortte (alweer) iets aan de fiets zoveel was mij al duidelijk. Op elke onverharde strook was het keihard stampen om mijn snelheid enigszins te kunnen behouden.
Aan de eerste bevoorrading toch even een check gedaan. Mijn banden stonden veel te hard en de schijfrem vooraan sleepte tegen de blokjes. Na de bevoorrading liep het iets beter maar ik voelde toch dat ik de eerste 20 km energie verspeeld had.
Aan het Polygonebos in Zonnebeke draaide de 50km af en vanaf toen tot de laatste tien km ben ik nog welgeteld vier bikers tegen gekomen.
Via enkele beklimmingen in en rond Beselare ging het richting Terhand. Ondertussen zat ik op de lus van de grootste afstand en was het wel heel eenzaam rijden. Nergens een biker te zien en bovendien werd ik getrakteerd op een stevige wind en een eerste regenbui.
Na 75 km was het plots uit. Wellicht onvoldoende gegeten en op de vele korte klimmetjes kreeg ik het bijzonder lastig. Mijn gemiddelde snelheid zakte van 25,5 naar 24.2 km/u Gelukkig wist ik dat het niet ver meer was naar de volgende bevoorrading aan km 85.
Na een deugddoende maaltijd, want die bevoorradingen waren echte buffeten, ging het richting Moorslede. Opnieuw werden we getrakteerd op verschillende heuvels en was het nauwelijks plat.
Aan de laatste bevoorrading kwam ik clubgenote Bianca tegen die de 50km reed. Ik was content dat ik voor de laatste 15km nog iemand mee had. Op drie km van de aankomst gingen de hemelsluizen helemaal open. Regen en wind, maar gelukkig in de rug.
Terug in Westrozebeke, de gratis frietjes aan mij laten voorbijgaan en snel naar huis gereden. De laatste 8 km waren in de hutsende regen en met de wind vlak op de kop. Mijn regenjasje hield ik nog in de rugzak, voor het geval er niemand thuis zou zijn en ik nog even buiten zou moeten wachten. Maar alsof het getimed was, kwam ik net samen thuis met het vrouwtje.
Na een deugddoend bad en 129km later nog genoten van de overwinning van Jelle Vanendert op Plateau de Beille. De Belgen in de Tour zijn goed bezig mijn gedacht.
Het weer 's morgens was echter goed: niet te warm en een beetje wind. Om kwart voor negen startte ik voor een tocht zonder bergen maar met enkele heuveltjes.
Meteen werden we getrakteerd op een single track en 'de Keuneleute'(voor de niet kenners: een klein bosje met technische afdalingen, bochten en klimmetjes). Vandaar ging het naar Passendale en de Stroroute (de vroegere spoorwegbedding Roeselare - Zonnebeke). Er schortte (alweer) iets aan de fiets zoveel was mij al duidelijk. Op elke onverharde strook was het keihard stampen om mijn snelheid enigszins te kunnen behouden.
Aan de eerste bevoorrading toch even een check gedaan. Mijn banden stonden veel te hard en de schijfrem vooraan sleepte tegen de blokjes. Na de bevoorrading liep het iets beter maar ik voelde toch dat ik de eerste 20 km energie verspeeld had.
Aan het Polygonebos in Zonnebeke draaide de 50km af en vanaf toen tot de laatste tien km ben ik nog welgeteld vier bikers tegen gekomen.
Via enkele beklimmingen in en rond Beselare ging het richting Terhand. Ondertussen zat ik op de lus van de grootste afstand en was het wel heel eenzaam rijden. Nergens een biker te zien en bovendien werd ik getrakteerd op een stevige wind en een eerste regenbui.
Na 75 km was het plots uit. Wellicht onvoldoende gegeten en op de vele korte klimmetjes kreeg ik het bijzonder lastig. Mijn gemiddelde snelheid zakte van 25,5 naar 24.2 km/u Gelukkig wist ik dat het niet ver meer was naar de volgende bevoorrading aan km 85.
Na een deugddoende maaltijd, want die bevoorradingen waren echte buffeten, ging het richting Moorslede. Opnieuw werden we getrakteerd op verschillende heuvels en was het nauwelijks plat.
Aan de laatste bevoorrading kwam ik clubgenote Bianca tegen die de 50km reed. Ik was content dat ik voor de laatste 15km nog iemand mee had. Op drie km van de aankomst gingen de hemelsluizen helemaal open. Regen en wind, maar gelukkig in de rug.
Terug in Westrozebeke, de gratis frietjes aan mij laten voorbijgaan en snel naar huis gereden. De laatste 8 km waren in de hutsende regen en met de wind vlak op de kop. Mijn regenjasje hield ik nog in de rugzak, voor het geval er niemand thuis zou zijn en ik nog even buiten zou moeten wachten. Maar alsof het getimed was, kwam ik net samen thuis met het vrouwtje.
Na een deugddoend bad en 129km later nog genoten van de overwinning van Jelle Vanendert op Plateau de Beille. De Belgen in de Tour zijn goed bezig mijn gedacht.
vrijdag 15 juli 2011
nog minder dan 60 dagen
Vandaag besefte ik plots dat ik tussen hier en twee maanden al meer dan halfweg zal zijn met Duchenne Heroes. Een extra motivatie om te blijven trainen.
Morgenochtend sta ik, hopelijk fit en gezond (verjaardag vandaag), aan de start van de mountainbikemarathon in Westrozebeke. Goed voor 115 km over golvend en licht heuvelend terrein. Met het heen en terug van thuis uit kom ik uit op bijna 130 km. Hopelijk blijft het voldoende droog.
En zondag sta ik terug aan de start alweer in Westrozebeke voor de 55 km en als het goed zit rij ik nog wat extra kilometers.
Gisterenavond nog wat gesukkeld bij het rechten van de schijfrem die afgelopen zondag een deuk kreeg, maar het ziet er al bij al goed uit. Laat ons hopen dat alles stand houdt.
Voor het binnenrijven van de centjes dank ik nog enkele familieleden voor hun financiële bijdrage en ook een bijzonder woord van dank aan verzekeringen steyaert en dexia bank. Mede dankzij hen staat de teller nu officieel op € 2080, maar de BBQ inkomsten moeten nog worden toegevoegd.
Dit belet echter niet dat giften en steun nog altijd welkom zijn tvv Duchenne.
Afgelopen weekend organiseerde mede deelnemer Dries Decadt uit Staden een barbecue waar maar liefst 430 mensen op af kwamen. Een echt mega succes! Knap gedaan Dries.
En voorts staat mij nu een zware trainingsweek te wachten met zowel morgen als overmorgen een rit en dan woensdagavond, donderdag, vrijdag, zaterdag en zondag. De komende 9 dagen hoop ik zo toch 7 ritten te doen. Hopelijk blijft het wat droog.
Morgenochtend sta ik, hopelijk fit en gezond (verjaardag vandaag), aan de start van de mountainbikemarathon in Westrozebeke. Goed voor 115 km over golvend en licht heuvelend terrein. Met het heen en terug van thuis uit kom ik uit op bijna 130 km. Hopelijk blijft het voldoende droog.
En zondag sta ik terug aan de start alweer in Westrozebeke voor de 55 km en als het goed zit rij ik nog wat extra kilometers.
Gisterenavond nog wat gesukkeld bij het rechten van de schijfrem die afgelopen zondag een deuk kreeg, maar het ziet er al bij al goed uit. Laat ons hopen dat alles stand houdt.
Voor het binnenrijven van de centjes dank ik nog enkele familieleden voor hun financiële bijdrage en ook een bijzonder woord van dank aan verzekeringen steyaert en dexia bank. Mede dankzij hen staat de teller nu officieel op € 2080, maar de BBQ inkomsten moeten nog worden toegevoegd.
Dit belet echter niet dat giften en steun nog altijd welkom zijn tvv Duchenne.
Afgelopen weekend organiseerde mede deelnemer Dries Decadt uit Staden een barbecue waar maar liefst 430 mensen op af kwamen. Een echt mega succes! Knap gedaan Dries.
En voorts staat mij nu een zware trainingsweek te wachten met zowel morgen als overmorgen een rit en dan woensdagavond, donderdag, vrijdag, zaterdag en zondag. De komende 9 dagen hoop ik zo toch 7 ritten te doen. Hopelijk blijft het wat droog.
dinsdag 12 juli 2011
Truitje Duchenne
Dit is het dan, het truitje van Duchenne Heroes waarmee elke deelnemer kan rijden in september.
Een mooi fris uitziend shirt als je het mij vraagt. Hopelijk pas mijn buik er in.
Ondertussen is na heel wat miserie de bike terug ok en kon ik zondag opnieuw deelnemen aan een toertocht. En oeps, dat was toch al eventjes geleden. Toen ik zondag mijn fiets uit de auto wilde halen bleek dat de voorrem vast zat, maar geen nood, de zuigers terug ingeduwd en vertrekkensklaar.
De eerste kilometers gingen verbazend goed. Het heel licht heuvelend landschap remde mijn snelheid nauwelijks af. Net na het kasteel van Zonnebeke voelde ik het achterwiel uitbreken en even dacht ik dat ik plat stond. Dat was het in elk geval niet, wat het wel was weet ik niet maar feit was dat het vanaf dan precies was alsof ik constant bergop reed.
Aan de bevoorrading het wiel uitgehaald en terug geplaatst. Alles draaide normaal, pas wanneer ik op de velo zat, ging het minder.
Uiteindelijk toch goed en wel aangekomen en nog kunnen genieten van een lekkere boterham en een fris pintje.
Maandag koos ik voor een gelijkaardige rit met heel veel heuveltjes rond Geluveld, Zandvoorde, Hollebeke, Passendale,... Bij momenten stond er toch nog een aardig windje en uiteindelijk met bijna 70 km aan 25,5 gemiddeld terug thuis gekomen.
Zaterdag staat nog eens marathon op het programma. De boskantrijders organiseren hun jaarlijkse toertocht. Goed voor een afstand van 115 km. Reken daar nog de rit heen en terug van thuis uit mee en ik kom uit op bijna 130 km.
donderdag 7 juli 2011
fietsen tijdens de airshow
Met een 9-tal stonden we woensdagavond klaar aan het clublokaal voor de wekelijkse trainingsrit. Er stond een strakke zuidwestenwind en het beloofde een pittig ritje te worden. Via Diksmuide ging het naar Tervate en Schoorbakkebrug. Vandaar trokken we via de Frontzate richting Booitshoeke. In de verte zagen we verschillende vliegtuigen de gekste toeren uithalen. Inderdaad de jaarlijkse airshow in Koksijde was aan de gang en meteen was onze rijrichting voor vanavond vastgelegd.
Hoe dichter we van het vliegveld in Koksijde kwamen hoe meer volk we langs de weg zagen en hoe spectaculairder de stunts leken. Pijlrecht naar boven, loopings, in recht lijn naar beneden,... we kregen het allemaal te zien vanop de fiets.
We genoten van het spektakel en de strakke wind merkten we nauwelijks nog op. Via Veurne en de Moeren reden we even op en langs de Schreve. Voor een lekkere picon was er geen tijd. Na Beauvoorde reed ik nog lek en toen merkten we plots dat we niet zouden kunnen genieten van een stevige rugwind. De wind was 'gevallen'. Nog geen twee kilometer verder stonden we terug aan de kant met een lekke band van Erik. Eerst nog even bijgepompt maar verder toch de binnenband moeten vervangen.
De laatste twintig kilometer werd er serieus doorgereden, het leek wel het treintje voor Cavendish te zijn. Netjes op één lijn richting IJzertoren.
Aan de markt in Diksmuide voelde ik dat de band terug aan het leeglopen was. Hopelijk haalde ik nog Beerst. Maar helaas: op een goede kilometer van de meet stond ik te voet.
Helemaal gedehydrateerd moest ik wel aanschuiven in het clublokaal voor een Vedett.
Hoe dichter we van het vliegveld in Koksijde kwamen hoe meer volk we langs de weg zagen en hoe spectaculairder de stunts leken. Pijlrecht naar boven, loopings, in recht lijn naar beneden,... we kregen het allemaal te zien vanop de fiets.
We genoten van het spektakel en de strakke wind merkten we nauwelijks nog op. Via Veurne en de Moeren reden we even op en langs de Schreve. Voor een lekkere picon was er geen tijd. Na Beauvoorde reed ik nog lek en toen merkten we plots dat we niet zouden kunnen genieten van een stevige rugwind. De wind was 'gevallen'. Nog geen twee kilometer verder stonden we terug aan de kant met een lekke band van Erik. Eerst nog even bijgepompt maar verder toch de binnenband moeten vervangen.
De laatste twintig kilometer werd er serieus doorgereden, het leek wel het treintje voor Cavendish te zijn. Netjes op één lijn richting IJzertoren.
Aan de markt in Diksmuide voelde ik dat de band terug aan het leeglopen was. Hopelijk haalde ik nog Beerst. Maar helaas: op een goede kilometer van de meet stond ik te voet.
Helemaal gedehydrateerd moest ik wel aanschuiven in het clublokaal voor een Vedett.
Abonneren op:
Posts (Atom)