Heel wat collega's, vrienden, familie, kennissen, clubleden,... gaven reeds hun steun voor Duchenne Heroes. Fantastisch en aan iedereen alvast hartelijk bedankt.
Een medicijn voor Duchenne is echt wel heel dichtbij. De gemiddelde leeftijd van patiënten met Duchenne is al gestegen tot 25 jaar en de resultaten zijn echt wel heel hoopgevend.
Reden te meer om nog een laatste oproep te doen van alle deelnemers. De Nederlandse organisatie gaat voor de € 1 miljoen en ook voor de Belgische deelnemers moet er nog een iets bij.
We moeten er nu allen voor zorgen dat de laatste onderzoeken en testen uitgevoerd kunnen worden.
Surf dus naar www.duchenneheroes.be en sponsor mij (deelnemer 18) zodat het onderzoek naar De ziekte van Duchenne verder gevoerd kan worden.
Ikzelf, alle deelnemers en vrijwilligers van Duchenne Heroes, en vooral de mensen met Duchenne zullen je dankbaar zijn.
woensdag 31 augustus 2011
sfeerbeelden parcours
Op youtube verscheen een kort fragment (2 minuten) met enkele sfeerbeelden van het parcours en waar we ons kunnen aan verwachten. De link vind je hier.
Ondertussen begint het toch te kriebelen om binnen tien dagen te starten. Gisteren al gestart met het maken van koffers, aankoop voeding, reservemateriaal,...
Laat de start nu maar snel komen en hopelijk valt het weer al bij al nog mee.
Ondertussen begint het toch te kriebelen om binnen tien dagen te starten. Gisteren al gestart met het maken van koffers, aankoop voeding, reservemateriaal,...
Laat de start nu maar snel komen en hopelijk valt het weer al bij al nog mee.
maandag 29 augustus 2011
zondag 28 augustus 2011
preview van de derde etappe
Gisteren was er een bijeenkomst voor de deelnemers van Duchenne Heroes in Apeldoorn. Zelf kon ik niet aanwezig zijn omwille van de loopwedstrijd in Bikschote in de namiddag, waar ik een handje zou toesteken.
Ondertussen is op you tube een preview van de derde etappe te zien.
Deze etappe gaat van Sart lez spa naar Vijlen (NL) over 99 km met 1750 hoogtemeters.
Starten doen we vlakbij het circuit van Francorchamps (waar Vettel vandaag zegevierde). Hier werd in 2006 nog gestreden om de wereldbeker mountainbike. Met een flinke klim verlaten we het dal van de Wèyai. Korte klimmen en spectaculaire afdalingen wisselen elkaar in hoog tempo af. Verder in de rit komen we singletracks tegen in het groene Münsterwald. Hoogtepunt van de rit is het drielandenpunt op het hoogste punt van Nederland (grens met België en Duitsland). Daarna gaat het voornamelijk bergaf via de Epener mountainbikeroute.
Het fragment van de preview vind je hier.
Ondertussen is op you tube een preview van de derde etappe te zien.
Deze etappe gaat van Sart lez spa naar Vijlen (NL) over 99 km met 1750 hoogtemeters.
Starten doen we vlakbij het circuit van Francorchamps (waar Vettel vandaag zegevierde). Hier werd in 2006 nog gestreden om de wereldbeker mountainbike. Met een flinke klim verlaten we het dal van de Wèyai. Korte klimmen en spectaculaire afdalingen wisselen elkaar in hoog tempo af. Verder in de rit komen we singletracks tegen in het groene Münsterwald. Hoogtepunt van de rit is het drielandenpunt op het hoogste punt van Nederland (grens met België en Duitsland). Daarna gaat het voornamelijk bergaf via de Epener mountainbikeroute.
Het fragment van de preview vind je hier.
Roeselare
Vandaag stond één van de laatste grote trainingen op het programma. In Roeselare was er de belgian cycling happening met oa een toertocht van 60 km.
Ik besloot om van thuis uit te vertrekken en via verschillende onverharde paden en klimmetjes naar Roeselare te bollen. Na een goed uur rijden, via de bekende klimmetjes in Staden, Westrozebeke en Passendale stond ik aan de start. Het was aanschuiven maar uiteindelijk kon ik om 8u30 echt van start.
Het begon met het technische parcours (zo'n singletrack die maar blijft draaien) en via tal van dreefjes kwamen we aan de spoorweg tussen Roeselare en Moorslede. Ik zat met twee mensen mee die een aardig tempo onderhielden. Jammer, maar inhalen op die technische strookjes en vroegere spoorweg is quasi onmogelijk. Bij het verlaten van de spoorweg en de klim naar Moorslede legde ik er de pees op. Niemand nog te zien in het wiel. Het werd me duidelijk aan het eerste kruispunt -> verkeerd gereden.
Snel terug en aan een aardig tempo verder gereden.
Na de bevoorrading volgden we de Kezelbergroute gedurende kilometers lang. Eentonig maar gelukkig hadden we de wind op kop en was het duwen om 30 km/u te rijden. Er reed al enkele km's lang iemand in het wiel maar overnemen zat er niet in. In een onverharde strook, rond vliegveldje van Moorsele, trok ik eens goed door en ik zat terug alleen. Terug richting Roeselare, lag het tempo nu constant rond de 33 à 35 km/u. In een smerig stuk onverhard, zoog de modder ons haast vast. Lang geleden dat we nog zo'n zware strook hadden.
Enfin in geen tijd stond ik terug in Roeselare en in de allerlaatste onverharde strook ging ik nog even tegen dek. Een single track die echt wel veel te smal was en de bochten te scherp. Rijden was er haast niet te doen. Ik besloot nog even het technisch parcours van bij de start er bij te nemen en reed terug naar huis. In de gietende regen nam ik nog enkele onverharde stroken, en reed ik nog twee keer het lusje van de Keuneleute.
Na 100 km en drijfnat stond ik terug thuis.
Ik besloot om van thuis uit te vertrekken en via verschillende onverharde paden en klimmetjes naar Roeselare te bollen. Na een goed uur rijden, via de bekende klimmetjes in Staden, Westrozebeke en Passendale stond ik aan de start. Het was aanschuiven maar uiteindelijk kon ik om 8u30 echt van start.
Het begon met het technische parcours (zo'n singletrack die maar blijft draaien) en via tal van dreefjes kwamen we aan de spoorweg tussen Roeselare en Moorslede. Ik zat met twee mensen mee die een aardig tempo onderhielden. Jammer, maar inhalen op die technische strookjes en vroegere spoorweg is quasi onmogelijk. Bij het verlaten van de spoorweg en de klim naar Moorslede legde ik er de pees op. Niemand nog te zien in het wiel. Het werd me duidelijk aan het eerste kruispunt -> verkeerd gereden.
Snel terug en aan een aardig tempo verder gereden.
Na de bevoorrading volgden we de Kezelbergroute gedurende kilometers lang. Eentonig maar gelukkig hadden we de wind op kop en was het duwen om 30 km/u te rijden. Er reed al enkele km's lang iemand in het wiel maar overnemen zat er niet in. In een onverharde strook, rond vliegveldje van Moorsele, trok ik eens goed door en ik zat terug alleen. Terug richting Roeselare, lag het tempo nu constant rond de 33 à 35 km/u. In een smerig stuk onverhard, zoog de modder ons haast vast. Lang geleden dat we nog zo'n zware strook hadden.
Enfin in geen tijd stond ik terug in Roeselare en in de allerlaatste onverharde strook ging ik nog even tegen dek. Een single track die echt wel veel te smal was en de bochten te scherp. Rijden was er haast niet te doen. Ik besloot nog even het technisch parcours van bij de start er bij te nemen en reed terug naar huis. In de gietende regen nam ik nog enkele onverharde stroken, en reed ik nog twee keer het lusje van de Keuneleute.
Na 100 km en drijfnat stond ik terug thuis.
vrijdag 26 augustus 2011
Etappe 2
Tijd om een overzichtje te geven van de tweede etappe die op maandag 12 september gereden wordt.
Grand Halleux (nabij Vielsalm) naar Sart lez Spa (nabij Spa)
Afstand: 99 km
hoogtemeters: 2370 m
Dit is de Koninginnerit! Direct na de start klimmen we naar 565 meter, het hoogste punt van de dag. Via de vaste route tussen Vielsalm en Lierneux komen we nog meer klimmetjes en mooie afdalingen tegen. Na 30 km bereiken we het eerste checkpoint in dal bij de Trou de Bra.
Na de stop gaat het via brede boswegen naar Trois-Ponts. Nu wordt de route technischer en uitdagender met fantastische uitzichten op het meer van Coo.
Na La Gleize begint, na enkele mooie maar technische afdalingen, de langste klim van de dag waarbij we van 205 naar 560 meter klimmen. Gelukkig komen we op tweederde van de klim het tweede checkpoint tegen in Stoumont. De klim naar de top is pittig maar gelukkig is de afdaling dwars door het dal van de Chefna, adembenemend.
Via de vaste route naar Aywaille worden we nog op twee pittige klimmen getrakteerd en daarna gaat het via de vaste routes van Theux en Spa verder. Voor de laatste kilometers is uiterste concentratie vereist voor de smalle en technische singletracks tot vlak voor de camping spa d'Or.
Grand Halleux (nabij Vielsalm) naar Sart lez Spa (nabij Spa)
Afstand: 99 km
hoogtemeters: 2370 m
Dit is de Koninginnerit! Direct na de start klimmen we naar 565 meter, het hoogste punt van de dag. Via de vaste route tussen Vielsalm en Lierneux komen we nog meer klimmetjes en mooie afdalingen tegen. Na 30 km bereiken we het eerste checkpoint in dal bij de Trou de Bra.
Na de stop gaat het via brede boswegen naar Trois-Ponts. Nu wordt de route technischer en uitdagender met fantastische uitzichten op het meer van Coo.
Na La Gleize begint, na enkele mooie maar technische afdalingen, de langste klim van de dag waarbij we van 205 naar 560 meter klimmen. Gelukkig komen we op tweederde van de klim het tweede checkpoint tegen in Stoumont. De klim naar de top is pittig maar gelukkig is de afdaling dwars door het dal van de Chefna, adembenemend.
Via de vaste route naar Aywaille worden we nog op twee pittige klimmen getrakteerd en daarna gaat het via de vaste routes van Theux en Spa verder. Voor de laatste kilometers is uiterste concentratie vereist voor de smalle en technische singletracks tot vlak voor de camping spa d'Or.
donderdag 25 augustus 2011
en plots is het zo dichtbij
Ja nog exact 15 dagen en ik mag starten. Vandaag kreeg ik het routeboek in de bus, praktische info, het handboek voor deelnemers en het wielershirt van Duchenne Heroes in de bus. Meteen een reden om nog een kilo of twee af te vallen want het is een beetje nauw.
In het routeboek wordt een impressie gegeven van de parcours per dag. Ik wil jullie de info niet onthouden en zal jullie de komende dagen een overzicht geven.
Starten doe ik elke morgen tussen 8u15 en 8u30.
Dag 1: Wiltz - Grand Halleux
Afstand: 90 km, 1930m hoogtemeters
Net als vorig jaar start de tocht in Wiltz (Luxemburg). Na de groepsfoto is er weinig tijd om op te warmen want er volgt al meteen een korte klim met uitzicht op de camping over een slingerend pad naar de Luxemburgse heuvels.
Via Escherange, Mesche (nog nooit van gehoord) en Clervaux rijden we naar Troisvierges naar het eerste checkpoint, waar we even kunnen rusten na de eerste zware km's.
Daarna wordt het landschap rustiger en komt de Noord-Luxemburgse hoogvlakte in zicht. Via de Weiswampach See en de skipistes van het gelijknamige dorp op de Kokelbierg (514m) rijden we België binnen. We worden getrakteerd op een afdaling naar Gouvy voor checkpoint 2 (na 61 km). Daarna krijgen we een voorproefje van de Belgische Ardennen. Rotsige afdalingen en lange klimmen wisselen elkaar af, waarna we bij camping les neuf Pres in Grand Halleux kunnen bekomen.
De eerste dag zal het erop aankomen te doseren voor rit 2, de koninginnerit. Daarover later meer.
In het routeboek wordt een impressie gegeven van de parcours per dag. Ik wil jullie de info niet onthouden en zal jullie de komende dagen een overzicht geven.
Starten doe ik elke morgen tussen 8u15 en 8u30.
Dag 1: Wiltz - Grand Halleux
Afstand: 90 km, 1930m hoogtemeters
Net als vorig jaar start de tocht in Wiltz (Luxemburg). Na de groepsfoto is er weinig tijd om op te warmen want er volgt al meteen een korte klim met uitzicht op de camping over een slingerend pad naar de Luxemburgse heuvels.
Via Escherange, Mesche (nog nooit van gehoord) en Clervaux rijden we naar Troisvierges naar het eerste checkpoint, waar we even kunnen rusten na de eerste zware km's.
Daarna wordt het landschap rustiger en komt de Noord-Luxemburgse hoogvlakte in zicht. Via de Weiswampach See en de skipistes van het gelijknamige dorp op de Kokelbierg (514m) rijden we België binnen. We worden getrakteerd op een afdaling naar Gouvy voor checkpoint 2 (na 61 km). Daarna krijgen we een voorproefje van de Belgische Ardennen. Rotsige afdalingen en lange klimmen wisselen elkaar af, waarna we bij camping les neuf Pres in Grand Halleux kunnen bekomen.
De eerste dag zal het erop aankomen te doseren voor rit 2, de koninginnerit. Daarover later meer.
€ 900.000
Jawel de kaap van € 900.000 (Nederland en België) is overschreden. De kaap van € 1 miljoen komt nu wel echt dichterbij. Nog 15 dagen en dan staan we aan de start. De Nederlandse deelnemers mochten al het routeboek thuis ontvangen, zelf wacht ik nog op de post.
Gisteren stond nog een trainingsrit op het programma. Met de bike ging ik van thuis naar Beerst. Via enkele omwegen stond ik even voor zeven klaar aan het clublokaal.
Bij de start stond er een aardig windje. Ik nam het kopwerk voor mij tot in Diksmuide en liet me dan uitzakken. De tocht ging verder langs de frontzate en Steven schoot naar voor. Meteen het teken dat het tempo de hoogte zou ingaan. En inderdaad 33-34 km/u. Er kwam een scheur in het groepje en ik liet mij uitzakken om daar een beetje kopwerk te doen. In geen tijd stonden we in Booitshoeke.
Het ging vrij snel richting Steenkerke (woonplaats van Willem Vermandere). Ik reed helemaal achteraan en zag een treintje van een 12-tal Bolle truitjes achter elkaar.
We kwamen aan de Lovaart en de wind zat nu in het voordeel. De Lovaart zou onze metgezel worden tot in Fintele. Saai voor mountainbikers en dus werd de pees er goed opgelegd tot 35-36 km/u. Steven bleef het kopwerk keurig voor zich nemen. Via enkele onverharde paadjes kwamen we aan de IJzer. Traditioneel het teken dat er vanaf nu een tandje bij gegeven wordt. Tot aan Knokke Brug ging het alsmaar sneller: 37 - 38 - 39 - 40 km/u. Ik kon vlotjes volgen en de hartslag ging niet al te hoog.
Aan Knokke Brug draaiden we af voor een rondje Blankaart in gravel. De duivels werden nu pas echt ontbonden. Aan 40 km/u door de gravel. Plots werd het mij iets te gevaarlijk in de groep en zette ik mij aan de kant. Zou liever niet vallen twee weken voor de start.
Ik kwam in een groepje met drie anderen en we bleven het tempo aardig hoog houden. Bij het vallen van de duisternis stonden we terug in Beerst.
Gisteren stond nog een trainingsrit op het programma. Met de bike ging ik van thuis naar Beerst. Via enkele omwegen stond ik even voor zeven klaar aan het clublokaal.
Bij de start stond er een aardig windje. Ik nam het kopwerk voor mij tot in Diksmuide en liet me dan uitzakken. De tocht ging verder langs de frontzate en Steven schoot naar voor. Meteen het teken dat het tempo de hoogte zou ingaan. En inderdaad 33-34 km/u. Er kwam een scheur in het groepje en ik liet mij uitzakken om daar een beetje kopwerk te doen. In geen tijd stonden we in Booitshoeke.
Het ging vrij snel richting Steenkerke (woonplaats van Willem Vermandere). Ik reed helemaal achteraan en zag een treintje van een 12-tal Bolle truitjes achter elkaar.
We kwamen aan de Lovaart en de wind zat nu in het voordeel. De Lovaart zou onze metgezel worden tot in Fintele. Saai voor mountainbikers en dus werd de pees er goed opgelegd tot 35-36 km/u. Steven bleef het kopwerk keurig voor zich nemen. Via enkele onverharde paadjes kwamen we aan de IJzer. Traditioneel het teken dat er vanaf nu een tandje bij gegeven wordt. Tot aan Knokke Brug ging het alsmaar sneller: 37 - 38 - 39 - 40 km/u. Ik kon vlotjes volgen en de hartslag ging niet al te hoog.
Aan Knokke Brug draaiden we af voor een rondje Blankaart in gravel. De duivels werden nu pas echt ontbonden. Aan 40 km/u door de gravel. Plots werd het mij iets te gevaarlijk in de groep en zette ik mij aan de kant. Zou liever niet vallen twee weken voor de start.
Ik kwam in een groepje met drie anderen en we bleven het tempo aardig hoog houden. Bij het vallen van de duisternis stonden we terug in Beerst.
dinsdag 23 augustus 2011
Lopen
Nee niet dat ik meteen de loopschoenen zal aantrekken hoor, dat bewaar ik voor de wintermaanden.
Maar ik ben ook betrokken bij het Bakelandtloopcriterium in Langemark-Poelkapelle. Dit is een regelmatigheidscriterium bestaande uit 5 wedstrijden. Aanstaande zaterdag wordt de tweede wedstrijd gelopen in Bikschote, de metje zitteloop.
Misschien een vreemde naam voor een loopwedstrijd maar 'metje zitte' is of was de uitbaatsters van het laatste café in Bikschote. Eind juni sloot het café definitief de deuren en haalde er de nationale pers mee. http://www.deredactie.be/cm/vrtnieuws/mediatheek/programmas/journaal/2.16295/2.16296/1.1052660
Enfin terug naar de wedstrijd. Wie deelneemt aan minstens 4 wedstrijden wordt opgenomen in het klassement. Wie alle wedstrijden loopt (en dus ook al begin juli aan de eerste wedstrijd deelnam), krijgt een extra cadeau. Alle info hier.
Uiteraard kun je ook kiezen om slechts één wedstrijd mee te lopen, maar dan mis je wel de kerstcorrida in Langemark op zondag 11 december. De voorbereidingen voor deze wedstrijd starten meteen na Duchenne Heroes.
Maar ik ben ook betrokken bij het Bakelandtloopcriterium in Langemark-Poelkapelle. Dit is een regelmatigheidscriterium bestaande uit 5 wedstrijden. Aanstaande zaterdag wordt de tweede wedstrijd gelopen in Bikschote, de metje zitteloop.
Misschien een vreemde naam voor een loopwedstrijd maar 'metje zitte' is of was de uitbaatsters van het laatste café in Bikschote. Eind juni sloot het café definitief de deuren en haalde er de nationale pers mee. http://www.deredactie.be/cm/vrtnieuws/mediatheek/programmas/journaal/2.16295/2.16296/1.1052660
Enfin terug naar de wedstrijd. Wie deelneemt aan minstens 4 wedstrijden wordt opgenomen in het klassement. Wie alle wedstrijden loopt (en dus ook al begin juli aan de eerste wedstrijd deelnam), krijgt een extra cadeau. Alle info hier.
Uiteraard kun je ook kiezen om slechts één wedstrijd mee te lopen, maar dan mis je wel de kerstcorrida in Langemark op zondag 11 december. De voorbereidingen voor deze wedstrijd starten meteen na Duchenne Heroes.
zondag 21 augustus 2011
de gordel rond Brielen
Binnen exact drie weken start de eerste rit van Duchenne Heroes. Het vormpeil zou dus stilaan op punt moeten komen te staan. De kilometers worden voor mij niet het probleem, dat lukt wel. Eerder vrees ik het vele klimwerk de eerste dagen.
Na de tocht gisteren genoten van een barbecue, uiteraard met zomerse Ricard en een frisse Zuidafrikaanse witte wijn, gevolgd door een nacht waarin ik maar weinig kon slapen.
Dit belette me echter niet om naar Brielen te gaan voor de mountainbiketoertocht. Aanvankelijk was ik van plan om naar Blandain te gaan, maar het is kermis in het dorp en ne keer tijdig thuis is ook niet slecht.
Aan de start nog een tiental minuten gewacht op enkele clubleden maar niemand te zien en dus maar alleen gestart.
De eerste 15 km was er echter weinig mountainbiken aan. Constant op de weg en langs de grote baan Ieper-ZOnnebeke zijn verre van interessant te noemen. Het werd pas beter toen we richting Sint-Juliaan reden. In de eerste onverharde strook plots een sissend geluid. Een lekke band, dacht ik, maar het bleek loos alarm.
De kilometerteller liet het afweten en ik maalde de kilometers rustig af. Aan de eerste bevoorrading snel een lekker rijsttaartje binnen gewerkt en terug op de fiets. Net aan de splitsing in Langemark haalde ik Johny bij die een tiental min. voor mij was gestart. Ik hoefde niet langer alleen te rijden.
Via de spoorweg ging het naar Madonna en kwam ik op amper 50 m van mijn deur voorbij. Had ik het geweten dan had ik hier ingepikt.
De terugweg ging aan een gezapig tempo maar met de wind was het soms toch wel even stampen. Aan het Ieperleekanaal werden we nog getrakteerd op een single track. Draaien, keren, wortels, boompjes die dichter staan dan je denkt,... Ideaal om het sturen wat te oefenen. Even dachten we nog langs een onverharde strook te kunnen rijden maar de pijltjes wezen netjes rechtdoor en zo stond ik nog geen twee uur later terug aan de start.
Een toertocht om snel te vergeten.
Na de tocht gisteren genoten van een barbecue, uiteraard met zomerse Ricard en een frisse Zuidafrikaanse witte wijn, gevolgd door een nacht waarin ik maar weinig kon slapen.
Dit belette me echter niet om naar Brielen te gaan voor de mountainbiketoertocht. Aanvankelijk was ik van plan om naar Blandain te gaan, maar het is kermis in het dorp en ne keer tijdig thuis is ook niet slecht.
Aan de start nog een tiental minuten gewacht op enkele clubleden maar niemand te zien en dus maar alleen gestart.
De eerste 15 km was er echter weinig mountainbiken aan. Constant op de weg en langs de grote baan Ieper-ZOnnebeke zijn verre van interessant te noemen. Het werd pas beter toen we richting Sint-Juliaan reden. In de eerste onverharde strook plots een sissend geluid. Een lekke band, dacht ik, maar het bleek loos alarm.
De kilometerteller liet het afweten en ik maalde de kilometers rustig af. Aan de eerste bevoorrading snel een lekker rijsttaartje binnen gewerkt en terug op de fiets. Net aan de splitsing in Langemark haalde ik Johny bij die een tiental min. voor mij was gestart. Ik hoefde niet langer alleen te rijden.
Via de spoorweg ging het naar Madonna en kwam ik op amper 50 m van mijn deur voorbij. Had ik het geweten dan had ik hier ingepikt.
De terugweg ging aan een gezapig tempo maar met de wind was het soms toch wel even stampen. Aan het Ieperleekanaal werden we nog getrakteerd op een single track. Draaien, keren, wortels, boompjes die dichter staan dan je denkt,... Ideaal om het sturen wat te oefenen. Even dachten we nog langs een onverharde strook te kunnen rijden maar de pijltjes wezen netjes rechtdoor en zo stond ik nog geen twee uur later terug aan de start.
Een toertocht om snel te vergeten.
zaterdag 20 augustus 2011
biken tvv de ALS Liga
Deze morgen werd in Klerken de memorial Hedwig Debusschere Classic georganiseerd. Een wegrit van 115km. Volgens de wegbeschrijving was het een licht golvende tocht die toch niet te onderschatten was.
Ik besloot om deze 'wegrit' met de mountainbike te rijden.Voor mij was het de eerste keer dat ik aan zo'n georganiseerde wegrit deelnam.
Van thuis uit vertrokken en de benen voelden toch niet al te best. Ook de kleine heuveltjes tussen Klerken, Houthulst en Staden verteerde ik niet al te best. Ik kon aansluiten bij twee mensen op de koersfiets die een mooi tempo fietsten (32-34 km/u). Op een vrij lange maar niet al te steil klim rond Passendale ging het de hartslag iets hoger dan ik zou willen en dus liet ik ze maar gaan. Een vijftal km verder werd ik bij gehaald door een groepje van een 12-tal renners. Even wou ik ze laten rijden maar ik zag dat ze niet al te snel uitliepen. In hun zog reed ik mee tot aan de bevoorrading in Mesen na een goede 50 km.
Na de bevoorrading besloot ik om rustig alleen te rijden en enkele onverharde stroken mee te pikken. Ter hoogte van de walletjes in Nieuwkerke (helemaal niets te maken met die van Amsterdam), haalde dat pelotonnetje mij weer bij. Opnieuw kon ik aanpikken en via Wulvergem, Wijtschate en Voormezele ging het naar De Palingbeek. Daar verliet ik het groepje en het parcours, want ik wou nog een beetje onverharde paden verkennen én de lange kasseistrook langs de Palingbeek.
Dankzij de routebeschrijving kon ik in Zillebeke terug inpikken op de tocht.
In Sint-Juliaan nog even bijtanken en dan op voor de laatste 20km's. Ik zat nu in een ander groepje en stilaan voelde ik de benen toch leeglopen. Toch besloot ik om nog enkele onverharde stroken te verkennen.
Uiteindelijk stond ik na 115 kilometer terug thuis met een gemiddelde snelheid van 29,9 km/u.
Ik besloot om deze 'wegrit' met de mountainbike te rijden.Voor mij was het de eerste keer dat ik aan zo'n georganiseerde wegrit deelnam.
Van thuis uit vertrokken en de benen voelden toch niet al te best. Ook de kleine heuveltjes tussen Klerken, Houthulst en Staden verteerde ik niet al te best. Ik kon aansluiten bij twee mensen op de koersfiets die een mooi tempo fietsten (32-34 km/u). Op een vrij lange maar niet al te steil klim rond Passendale ging het de hartslag iets hoger dan ik zou willen en dus liet ik ze maar gaan. Een vijftal km verder werd ik bij gehaald door een groepje van een 12-tal renners. Even wou ik ze laten rijden maar ik zag dat ze niet al te snel uitliepen. In hun zog reed ik mee tot aan de bevoorrading in Mesen na een goede 50 km.
Na de bevoorrading besloot ik om rustig alleen te rijden en enkele onverharde stroken mee te pikken. Ter hoogte van de walletjes in Nieuwkerke (helemaal niets te maken met die van Amsterdam), haalde dat pelotonnetje mij weer bij. Opnieuw kon ik aanpikken en via Wulvergem, Wijtschate en Voormezele ging het naar De Palingbeek. Daar verliet ik het groepje en het parcours, want ik wou nog een beetje onverharde paden verkennen én de lange kasseistrook langs de Palingbeek.
Dankzij de routebeschrijving kon ik in Zillebeke terug inpikken op de tocht.
In Sint-Juliaan nog even bijtanken en dan op voor de laatste 20km's. Ik zat nu in een ander groepje en stilaan voelde ik de benen toch leeglopen. Toch besloot ik om nog enkele onverharde stroken te verkennen.
Uiteindelijk stond ik na 115 kilometer terug thuis met een gemiddelde snelheid van 29,9 km/u.
vrijdag 19 augustus 2011
Team bekend
Vorige week kregen we de teamindeling doorgestuurd voor Duchenne Heroes. Het is nl. zo dat de Duchenne Heroes tocht niet uitgepijld wordt en er op GPS gereden wordt. Per team is een GPS ter beschikking. Een team bestaat normaal uit 4 personen. Bedoeling is dat er samen gereden wordt zodat er bij een evt. ongeval of een probleem je niet helemaal alleen ergens in de bossen zit.
Bovendien is het ook goed om elkaar wat op te peppen wanneer er een moeilijk moment is. En die zullen er vast en zeker zijn.
De teams worden ingedeeld op basis van de snelheid waarmee je denkt te willen/kunnen rijden. Zo moet je je niet helemaal choco rijden of evt. wachten op iemand die trager rijdt.
Mijn teamgenoten worden:
Eric Goris, uit Kessel-Lo (Leuven). Hij was afgelopen weekend nog in Langemark, maar we hebben elkaar helaas niet ontmoet.
en team flexwinkel: twee mensen uit Alkmaar, Joffrey De Bruyn en Misael van Leeuwen. Die laatste twee nemen voor de derde en tweede keer deel aan Duchenne Heroes.
Alkmaar is zowat de enige stad(regio) die ik in Nederland nog nooit bezocht. Veel weet ik er niet van te vertellen, behalve de bekende kaasdragers. We zullen dus wel voldoende te vertellen hebben die 7 dagen.
Bovendien is het ook goed om elkaar wat op te peppen wanneer er een moeilijk moment is. En die zullen er vast en zeker zijn.
De teams worden ingedeeld op basis van de snelheid waarmee je denkt te willen/kunnen rijden. Zo moet je je niet helemaal choco rijden of evt. wachten op iemand die trager rijdt.
Mijn teamgenoten worden:
Eric Goris, uit Kessel-Lo (Leuven). Hij was afgelopen weekend nog in Langemark, maar we hebben elkaar helaas niet ontmoet.
en team flexwinkel: twee mensen uit Alkmaar, Joffrey De Bruyn en Misael van Leeuwen. Die laatste twee nemen voor de derde en tweede keer deel aan Duchenne Heroes.
Alkmaar is zowat de enige stad(regio) die ik in Nederland nog nooit bezocht. Veel weet ik er niet van te vertellen, behalve de bekende kaasdragers. We zullen dus wel voldoende te vertellen hebben die 7 dagen.
donderdag 18 augustus 2011
foto's uit de oude doos
Blijkbaar zat biken er al langer in.
nog 22 dagen te gaan
De mountainbiketrainingen kunnen weer hervat worden. En het komend weekend worden nog enkele serieuze ritjes gepland.
Vrijdagavond voorzie ik een rit in Heuvelland en zaterdag rij ik met de mountainbike een wegrit van 115 km in de glooiende Westhoek. De tocht georganiseerd door de heuvelrijders uit Klerken is ook ten voordele van het goede doel. Zij steunen een andere spierziekte, nl. ALS.
En zondag aanstaande ga ik wellicht naar mont-saint-aubert voor een tocht van 80 km. Die laatste echter onder enig voorbehoud, maar vast staat wel dat ik kilometers wil malen.
Ondertussen kregen we van de organisatie bericht dat de routebeschrijvingen en praktische info werden opgestuurd. Teken dat de start nu echt wel dichtbij komt.
De teller bij de Vlaamse deelnemers staat ondertussen op meer dan €84.400 en volgens de laatste gegevens zijn we met 38 deelnemers uit ons landje die 276 Nederlanders zullen vergezellen.
Vrijdagavond voorzie ik een rit in Heuvelland en zaterdag rij ik met de mountainbike een wegrit van 115 km in de glooiende Westhoek. De tocht georganiseerd door de heuvelrijders uit Klerken is ook ten voordele van het goede doel. Zij steunen een andere spierziekte, nl. ALS.
En zondag aanstaande ga ik wellicht naar mont-saint-aubert voor een tocht van 80 km. Die laatste echter onder enig voorbehoud, maar vast staat wel dat ik kilometers wil malen.
Ondertussen kregen we van de organisatie bericht dat de routebeschrijvingen en praktische info werden opgestuurd. Teken dat de start nu echt wel dichtbij komt.
De teller bij de Vlaamse deelnemers staat ondertussen op meer dan €84.400 en volgens de laatste gegevens zijn we met 38 deelnemers uit ons landje die 276 Nederlanders zullen vergezellen.
woensdag 17 augustus 2011
Stel jezelf even voor
Tja, de blog is al een klein half jaar online maar eigenlijk heb ik mezelf nog niet voorgesteld. Een attente lezer maakte mij daarop attent :-)
Dus bij deze voeg ik maar even de daad bij het woord.
Naam: Bart Rambour
woonplaats: Madonna (dorp horend bij Langemark-Poelkapelle)
Leeftijd: 34 sinds vorige maand
Een studie in het fotoarchief leert me dat ik ondertussen al zo'n 7 jaar mountainbike en dat ik sinds een goede 5 jaar lid ben van de Westhoekmountainbikeclub uit Beerst. Meer info over de club op www.westhoekmountainbike.be . Maar eigenlijk is de club in het mountainbikewereldje beter gekend als de mannen van Bolle (naar onze sponsor: brandstoffen Bolle).
Bovenstaande foto is één van de eerste 'actiefoto's' die ik heb. Een mountainbikeweekend met collega's (vrienden) in Durbuy.
Sinds de 'intrede' in de club werden heel wat kilometers gereden met verschillende lange mountainbikemarathons. Klassiekers met de club zijn bv. de regiotour, de toertocht in Poperinge, de ronde van Vlaanderen.
Tijdens de zomermaanden gaan we op woensdagavond trainen en in de wintermaanden gaan we op woensdag spinnen. In het weekend staat telkens een toertocht op het programma of, bij gebrek aan toertocht, een rit in Heuvelland of in Beerst.
Die trainingsritjes op woensdag worden telkens aan een behoorlijk tempo afgewerkt.
Maar naast de club is er natuurlijk ook tijd voor het gezin met mijn vrouw Tamara en de drie kindjes. Jana en Lara (tweeling) worden binnenkort 9 en Jasper wordt er 5.
Vorig jaar verhuisden we terug naar onze roots en trokken we van Lichtervelde terug naar de Madonna.
Zelf werk ik bij Westtoer, het autonoom provinciebedrijf voor toerisme en recreatie in West-Vlaanderen. Een hele mond vol maar concreet komt het erop neer dat ik werk voor het provinciaal toerismebureau. Zelf ben ik coördinator routes en netwerken en sta ik in voor de realisatie van nieuwe wandelroutes, fietsroutes, wandel- en fietsnetwerken. Ook de verbetering van de ondertussen meer dan 150 routes zijn een belangrijke taak voor mij.
En verder werk ik ook mee aan de voorbereiding van de herdenking van 100 jaar Eerste Wereldoorlog. In het kader daarvan worden 6 nieuwe thematische autoroutes in de Westhoek uitgewerkt.
Mijn hobby en mijn werk bevinden zich dus volledig in de recreatieve sfeer.
Dus bij deze voeg ik maar even de daad bij het woord.
Naam: Bart Rambour
woonplaats: Madonna (dorp horend bij Langemark-Poelkapelle)
Leeftijd: 34 sinds vorige maand
Een studie in het fotoarchief leert me dat ik ondertussen al zo'n 7 jaar mountainbike en dat ik sinds een goede 5 jaar lid ben van de Westhoekmountainbikeclub uit Beerst. Meer info over de club op www.westhoekmountainbike.be . Maar eigenlijk is de club in het mountainbikewereldje beter gekend als de mannen van Bolle (naar onze sponsor: brandstoffen Bolle).
Sinds de 'intrede' in de club werden heel wat kilometers gereden met verschillende lange mountainbikemarathons. Klassiekers met de club zijn bv. de regiotour, de toertocht in Poperinge, de ronde van Vlaanderen.
Tijdens de zomermaanden gaan we op woensdagavond trainen en in de wintermaanden gaan we op woensdag spinnen. In het weekend staat telkens een toertocht op het programma of, bij gebrek aan toertocht, een rit in Heuvelland of in Beerst.
Die trainingsritjes op woensdag worden telkens aan een behoorlijk tempo afgewerkt.
Maar naast de club is er natuurlijk ook tijd voor het gezin met mijn vrouw Tamara en de drie kindjes. Jana en Lara (tweeling) worden binnenkort 9 en Jasper wordt er 5.
Vorig jaar verhuisden we terug naar onze roots en trokken we van Lichtervelde terug naar de Madonna.
Zelf werk ik bij Westtoer, het autonoom provinciebedrijf voor toerisme en recreatie in West-Vlaanderen. Een hele mond vol maar concreet komt het erop neer dat ik werk voor het provinciaal toerismebureau. Zelf ben ik coördinator routes en netwerken en sta ik in voor de realisatie van nieuwe wandelroutes, fietsroutes, wandel- en fietsnetwerken. Ook de verbetering van de ondertussen meer dan 150 routes zijn een belangrijke taak voor mij.
En verder werk ik ook mee aan de voorbereiding van de herdenking van 100 jaar Eerste Wereldoorlog. In het kader daarvan worden 6 nieuwe thematische autoroutes in de Westhoek uitgewerkt.
Mijn hobby en mijn werk bevinden zich dus volledig in de recreatieve sfeer.
dinsdag 16 augustus 2011
kortste toertocht ooit
De mountainbiketoertocht in Poperinge op 15 augustus is een klassieker. Met 120 km kun je je redelijk choco rijden in het Heuvelland. Vol goede moed startte ik gisteren van bij mij thuis met de bike naar Poperinge.
Een laatste check en test van de mountainbike gaf mij toch het nodige vertrouwen om, ondanks het gaatje in mijn kader, de rit te rijden.
Iets na 6uur vertrok ik en bij aankomst in Poperinge merkte ik dat ik te vroeg was om te starten. Na een kwartiertje wachten kon ik starten. En wat ik vreesde bleek uit te komen. Na amper twee km begon de bike hevig te schudden. Jawel: het kader was gebroken. Verder biken zat er niet meer in.
Een telefoontje naar het vrouwtje om mij op te halen was de enige mogelijkheid. Ze bracht me terug naar huis, waar ik direct de koersfiets pakte.
Ik reed terug naar Poperinge en zou van daaruit zoveel mogelijk het parcours volgen. Casselberg, Catsberg,...
Al snel stippelde ik mijn eigen tocht uit en zo kwam ik na 2 keer Casselberg, 3 X Catsberg, 2X Zwart en Rodeberg, 1X Kemmelberg en nog verschillende andere hellingen na 4 uur rijden terug thuis.
Uiteindelijk had ik toch nog 130 km afgelegd. En de komende week ga ik elke dag met de fiets werken, goed voor 43 km enkele rit.
Een laatste check en test van de mountainbike gaf mij toch het nodige vertrouwen om, ondanks het gaatje in mijn kader, de rit te rijden.
Iets na 6uur vertrok ik en bij aankomst in Poperinge merkte ik dat ik te vroeg was om te starten. Na een kwartiertje wachten kon ik starten. En wat ik vreesde bleek uit te komen. Na amper twee km begon de bike hevig te schudden. Jawel: het kader was gebroken. Verder biken zat er niet meer in.
Een telefoontje naar het vrouwtje om mij op te halen was de enige mogelijkheid. Ze bracht me terug naar huis, waar ik direct de koersfiets pakte.
Ik reed terug naar Poperinge en zou van daaruit zoveel mogelijk het parcours volgen. Casselberg, Catsberg,...
Al snel stippelde ik mijn eigen tocht uit en zo kwam ik na 2 keer Casselberg, 3 X Catsberg, 2X Zwart en Rodeberg, 1X Kemmelberg en nog verschillende andere hellingen na 4 uur rijden terug thuis.
Uiteindelijk had ik toch nog 130 km afgelegd. En de komende week ga ik elke dag met de fiets werken, goed voor 43 km enkele rit.
woensdag 10 augustus 2011
kaderbreukje
Vorige week woensdag maakte ik op training kennis met een vrij grote steen die geen plaats wou maken. De steen lag in het gras verscholen en bij het passeren wipte die omhoog. Gevolg: tegen mijn kleine teen met de nodige pijn en lekke band.
Op het eerste zicht leek het niet zo erg tot ik vrijdag mijn fiets onder handen nam voor een deftige onderhoudsbeurt.
Bij het demonteren van de tandwielen vooraan merkte ik een breuk in de liggende achtervork van het kader. De breuk, of eerder het gat, is zo'n goede centimeter lang, en vertoont lichte scheurtjes boven als onder het gat. Met de tandwielen gemonteerd is de breuk niet zichtbaar en ik weet dus niet of die breuk er al langer was.
Duchenne Heroes rijden met deze bike lijkt me dan ook niet echt aangewezen en dus ben ik afgelopen zaterdag op zoek gegaan naar een nieuwe bike. Nu maar hopen dat ik deze snel krijg zodat ik maandag kan starten aan de toertocht XXL in Poperinge van 120km.
Maar de kaderbreuk belette me toch niet om zaterdagnamiddag te gaan biken in Heuvelland.Het was de bedoeling om 5u te biken maar het slechte weer gooide roet in het eten. Bij de derde beklimming op de kasseien langs de achterzijde van de Kemmelberg (23%) slipte het achterwiel door en boven raken zat er niet meer in.
De regen viel met bakken uit de lucht en na een kwartiertje schuilen kon ik weer vertrekken richting Rode Berg, Zwarte Berg en Catsberg. De bike hield stand maar echt veel vertrouwen had ik toch niet. De bike bolt niet meer lekker.
De trainingen worden dus noodgedwongen met de koersfiets afgewerkt.
Op het eerste zicht leek het niet zo erg tot ik vrijdag mijn fiets onder handen nam voor een deftige onderhoudsbeurt.
Bij het demonteren van de tandwielen vooraan merkte ik een breuk in de liggende achtervork van het kader. De breuk, of eerder het gat, is zo'n goede centimeter lang, en vertoont lichte scheurtjes boven als onder het gat. Met de tandwielen gemonteerd is de breuk niet zichtbaar en ik weet dus niet of die breuk er al langer was.
Duchenne Heroes rijden met deze bike lijkt me dan ook niet echt aangewezen en dus ben ik afgelopen zaterdag op zoek gegaan naar een nieuwe bike. Nu maar hopen dat ik deze snel krijg zodat ik maandag kan starten aan de toertocht XXL in Poperinge van 120km.
Maar de kaderbreuk belette me toch niet om zaterdagnamiddag te gaan biken in Heuvelland.Het was de bedoeling om 5u te biken maar het slechte weer gooide roet in het eten. Bij de derde beklimming op de kasseien langs de achterzijde van de Kemmelberg (23%) slipte het achterwiel door en boven raken zat er niet meer in.
De regen viel met bakken uit de lucht en na een kwartiertje schuilen kon ik weer vertrekken richting Rode Berg, Zwarte Berg en Catsberg. De bike hield stand maar echt veel vertrouwen had ik toch niet. De bike bolt niet meer lekker.
De trainingen worden dus noodgedwongen met de koersfiets afgewerkt.
donderdag 4 augustus 2011
Nog 35 dagen
En dan wordt in Wiltz het startsein gegeven van Duchenne Heroes.
Vandaag ga ik alvast wat inkopen doen, zodat ik de laatste week niet snel nog alles moet regelen.
Reserve binnenbanden, buitenband, reserve derailleurpat, CO2 bommetjes, ... Met welke buitenband ik zal rijden weet ik nog niet. Het wordt een moeilijke keuze en wellicht ook afhankelijk van de weersomstandigheden. Misschien neem ik wel twee soorten banden mee.
Maar ook de voeding zal belangrijk zijn. Elke dag 100 km rijden zal toch wel wat energie vragen. Gels, poeder voor sportdrank, koolhydraten,... Gelukkig krijgen we van de organisatie wat voedingsadvies.
Zo wordt geadviseerd om al enkele dagen voor de start de nodige koolhydraten aan te vullen. Dat wordt pasta's eten, bruin brood,...
En dat frisse pintje zal ik bewaren voor de laatste dag van Duchenne Heroes.
Vandaag ga ik alvast wat inkopen doen, zodat ik de laatste week niet snel nog alles moet regelen.
Reserve binnenbanden, buitenband, reserve derailleurpat, CO2 bommetjes, ... Met welke buitenband ik zal rijden weet ik nog niet. Het wordt een moeilijke keuze en wellicht ook afhankelijk van de weersomstandigheden. Misschien neem ik wel twee soorten banden mee.
Maar ook de voeding zal belangrijk zijn. Elke dag 100 km rijden zal toch wel wat energie vragen. Gels, poeder voor sportdrank, koolhydraten,... Gelukkig krijgen we van de organisatie wat voedingsadvies.
Zo wordt geadviseerd om al enkele dagen voor de start de nodige koolhydraten aan te vullen. Dat wordt pasta's eten, bruin brood,...
En dat frisse pintje zal ik bewaren voor de laatste dag van Duchenne Heroes.
Meer dan € 800.00 ingezameld
Jawel, de kaap van de € 800.000 is overschreden (zowel Belgische als Nederlandse deelnemers). Stilaan komt de € 1 miljoen in zicht.
Zelf doe ik volgende week nog een inspanning om de laatste centen in te zamelen. Wijnliefhebbers zet jullie klaar voor lekkere wijn die ik te koop aanbied.
Gisterenavond was er opnieuw de wekelijkse tocht met de westhoekmountainbikeclub (ook wel de Bolles genoemd). Met 15 vertrokken we aan ons clublokaal in Beerst en via Diksmuide ging het naar de rechteroever van de IJzer. De vaart zat er meteen goed in. Op mijn teller zag ik dat we constant rond de 35 km/u reden. In geen tijd stonden we in Nieuwpoort aan de monding van de IJzer.
Even twijfelden we of we door zouden rijden naar de zeedijk van Nieuwpoort, maar de keuze was snel gemaakt. Op naar de dijk en voorzichtig tussen de mensen laveren.
Ronny had een lekke achterband en besloot terug te keren, de rest verder via enkele duinpaadjes naar Oostduinkerke en Koksijde. Even reden we op het parcours waar in het late najaar een nieuwe mountainbikeroute wordt geopend.
Ter hoogte van het vliegveld in Koksijde ging het even mis. Een grote steen 'sprong' door een andere biker de lucht in, raakte mijn teen en achterband. Meteen stond ik geparkeerd met een lekke band en een pijnlijke teen.
Bovendien was ook mijn schoenplaatje en pedaal beschadigd.
Vervolgens ging het vanaf Veurne terug naar Beerst. Het treintje werd op gang getrokken aan snelheden van 36-37 km/u. Enkele maanden terug zou ik meteen gepast hebben voor dergelijk tempo, maar nu slaagde ik erin om mee te draaien.
Na bijna 70 km toch weer een goede training gehad.
Op 15 aug staat de toertocht van Poperinge XXL op het programma. Hopelijk slaag ik er dit jaar nog eens in om de 125 km in de Westvlaamse heuvels uit te rijden.
Na de obligate plaspauze ging het naar Veurne en dan werd het treintje op gang getrokken richting
Zelf doe ik volgende week nog een inspanning om de laatste centen in te zamelen. Wijnliefhebbers zet jullie klaar voor lekkere wijn die ik te koop aanbied.
Gisterenavond was er opnieuw de wekelijkse tocht met de westhoekmountainbikeclub (ook wel de Bolles genoemd). Met 15 vertrokken we aan ons clublokaal in Beerst en via Diksmuide ging het naar de rechteroever van de IJzer. De vaart zat er meteen goed in. Op mijn teller zag ik dat we constant rond de 35 km/u reden. In geen tijd stonden we in Nieuwpoort aan de monding van de IJzer.
Even twijfelden we of we door zouden rijden naar de zeedijk van Nieuwpoort, maar de keuze was snel gemaakt. Op naar de dijk en voorzichtig tussen de mensen laveren.
Ronny had een lekke achterband en besloot terug te keren, de rest verder via enkele duinpaadjes naar Oostduinkerke en Koksijde. Even reden we op het parcours waar in het late najaar een nieuwe mountainbikeroute wordt geopend.
Ter hoogte van het vliegveld in Koksijde ging het even mis. Een grote steen 'sprong' door een andere biker de lucht in, raakte mijn teen en achterband. Meteen stond ik geparkeerd met een lekke band en een pijnlijke teen.
Bovendien was ook mijn schoenplaatje en pedaal beschadigd.
Vervolgens ging het vanaf Veurne terug naar Beerst. Het treintje werd op gang getrokken aan snelheden van 36-37 km/u. Enkele maanden terug zou ik meteen gepast hebben voor dergelijk tempo, maar nu slaagde ik erin om mee te draaien.
Na bijna 70 km toch weer een goede training gehad.
Op 15 aug staat de toertocht van Poperinge XXL op het programma. Hopelijk slaag ik er dit jaar nog eens in om de 125 km in de Westvlaamse heuvels uit te rijden.
Na de obligate plaspauze ging het naar Veurne en dan werd het treintje op gang getrokken richting
maandag 1 augustus 2011
Abonneren op:
Posts (Atom)