Met de temperaturen en de zon van de afgelopen dagen lijkt het vrij onwaarschijnlijk maar toch werd de laatste zomerrit van de mountainbikeclub gereden. Vanaf volgende week gaan de trainingen op woensdagavond terug door in de spinningzaal.
Ondertussen reed ik mijn eerste rit na Duchenne Heroes met de club. We vertrokken traditiegetrouw uit Beerst en gingen via de Handzamevaart en de lange Steenstraat (kasseistrook van meer dan 2 km en licht bergop) naar Klerken. De benen voelden goed en waar ik anders al van in het begin mij moest reppen om het tempo te volgen ging ik nu bijzonder vlot mee op de onverharde stroken.
Zelfs op de korte klimmetjes, waar ik anders rode lantaarn speel, ging ik vrij vlot mee de bende. Dat weekje rijden in de Ardennen heeft dus wel geholpen.
Na de passage in het bos van Houthulst, waar het tempo even de hoogte inging, viel de duisternis vrij snel in en dus werd het tempo opgetrokken.
Op het asfalt zag ik de kilometerteller oplopen tot 40-41-42 km/u. Iemand voor mij in het pelotonnetje moest lossen en toen ik overnam om het gaatje van 10 m te dichten waren de vogels gaan vliegen.Zelfs al bleef ik constant boven de 40 draaien. Gelukkig hield het peloton nog even halt en dan ging het vrij snel terug naar Beerst. De snelheid zakte niet meer onder de 36km/u en uiteindelijk na goed 51 km terug aangekomen met een gemiddelde van 27,7 km/u.
De rug hield tijdens het fietsen goed stand. Daarna was het weer wat minder.
vrijdag 30 september 2011
woensdag 21 september 2011
tijd voor een balans
Laat me beginnen met het belangrijkste. Er werd in totaal zo'n € 1.065.000 ingezameld door de 305 deelnemers aan Duchenne Heroes.
Een fantastisch bedrag en bovenal was er zaterdag in de Nederlandse kranten te lezen dat ook het ministerie oren had gekregen naar Duchenne en bijkomend onderzoek zou verrichten (financieren). Goed nieuws, maar de weg naar een geneesmiddel is nog lang en duur. Inschrijven voor Duchenne Heroes 2012 is daarom nu al mogelijk. Bij mij is er nog enige twijfel, al kriebelt het wel.
Wat mijn Duchenne Heroes betreft was het voor mij een bijzondere ervaring. De eerste keer dat ik 7 dagen na elkaar heb gefietst en dan nog in de Ardennen.
De 715 km (met nog geen 50 km asfalt) en 10275 hoogtemeters waren voor mij uiteindelijk zwaarder dan gedacht. Wellicht ligt de buikgriep, waar ik drie dagen mee sukkelde, en de pijnlijke rug (die ik al had voor de start) daar voor een deel mee aan de basis.
Vooral de stapstroken bergop deden mij de das om, maar anderzijds heb ik ook enorm genoten van de tocht. Al moet ik eerlijkheidshalve toegeven dat ik wel genoeg bos gezien heb voor enkele maanden.Soms was het echt wel eens snakken naar een open landschap, maar dat kregen we wel op de vierde dag in de Voerstreek en Zuid Limburg.
Mijn beste dagen: tweede deel van dag 1, vijfde en zevende dag
Mijn zwakste dagen: eerste deel van dag 1, derde en zesde dag.
Afgezien? Ja hoor, soms heel erg.
Belangrijke zaken voor wie het ook wil proberen:
Zorg voor een goede begeleiding zodat je niet alleen in een tentje hoeft te slapen. Echt wel nodig om goed te recupereren.
Doseer, doseer, doseer
Eet, eet, eet en let op met al teveel van die sportdrankjes
Bovenal: geniet van begin tot eind
Een fantastisch bedrag en bovenal was er zaterdag in de Nederlandse kranten te lezen dat ook het ministerie oren had gekregen naar Duchenne en bijkomend onderzoek zou verrichten (financieren). Goed nieuws, maar de weg naar een geneesmiddel is nog lang en duur. Inschrijven voor Duchenne Heroes 2012 is daarom nu al mogelijk. Bij mij is er nog enige twijfel, al kriebelt het wel.
Wat mijn Duchenne Heroes betreft was het voor mij een bijzondere ervaring. De eerste keer dat ik 7 dagen na elkaar heb gefietst en dan nog in de Ardennen.
De 715 km (met nog geen 50 km asfalt) en 10275 hoogtemeters waren voor mij uiteindelijk zwaarder dan gedacht. Wellicht ligt de buikgriep, waar ik drie dagen mee sukkelde, en de pijnlijke rug (die ik al had voor de start) daar voor een deel mee aan de basis.
Vooral de stapstroken bergop deden mij de das om, maar anderzijds heb ik ook enorm genoten van de tocht. Al moet ik eerlijkheidshalve toegeven dat ik wel genoeg bos gezien heb voor enkele maanden.Soms was het echt wel eens snakken naar een open landschap, maar dat kregen we wel op de vierde dag in de Voerstreek en Zuid Limburg.
Mijn beste dagen: tweede deel van dag 1, vijfde en zevende dag
Mijn zwakste dagen: eerste deel van dag 1, derde en zesde dag.
Afgezien? Ja hoor, soms heel erg.
Belangrijke zaken voor wie het ook wil proberen:
Zorg voor een goede begeleiding zodat je niet alleen in een tentje hoeft te slapen. Echt wel nodig om goed te recupereren.
Doseer, doseer, doseer
Eet, eet, eet en let op met al teveel van die sportdrankjes
Bovenal: geniet van begin tot eind
zondag 18 september 2011
het zit erop
Gisteren stond de laatste rit op het programma. Een vrij vlakke etappe van 90 km met maar 315 hoogtemeters.
We besloten om rustig mee te rijden met een ander team. Tot aan het eerste checkpoint ging het vrij gezapig langs goed berijdbare onverharde wegen.
Aan het eerste checkpoint besloten we het andere team achter te laten en aan een iets sneller tempo verder te rijden.
Zelf had ik wellicht mijn beste benen van de hele week. Enkele laatste pittige klimmetjes deden pijn aan de benen maar het ging goed.
Voor we het goed en wel wisten kwamen we aan in Nijmegen. Ondanks onze late start waren er toch nog maar een twintigtal deelnemers binnen.
Als slot mochten we in colonne van 100 naar park Brakkestein waar we onder luid gejuich onder de laatste finishboog konden rijden.
De Champagne vloeide rijkelijk en toen was het tijd voor de rit naar huis.
Het was een lastige week maar heb ervan genoten. Bedankt aan het team om mij op te wachten, bedankt aan de begeleiders voor de zorgen en bedankt aan de organisatie voor alles.
Volgens de teller heb ik de afgelopen week 31000 kcal verbrand en toch ben ik maar een goede kilo afgevallen.
Volgend jaar opnieuw? Ik weet het nog niet.
Later volgen nog enkele foto's.
We besloten om rustig mee te rijden met een ander team. Tot aan het eerste checkpoint ging het vrij gezapig langs goed berijdbare onverharde wegen.
Aan het eerste checkpoint besloten we het andere team achter te laten en aan een iets sneller tempo verder te rijden.
Zelf had ik wellicht mijn beste benen van de hele week. Enkele laatste pittige klimmetjes deden pijn aan de benen maar het ging goed.
Voor we het goed en wel wisten kwamen we aan in Nijmegen. Ondanks onze late start waren er toch nog maar een twintigtal deelnemers binnen.
Als slot mochten we in colonne van 100 naar park Brakkestein waar we onder luid gejuich onder de laatste finishboog konden rijden.
De Champagne vloeide rijkelijk en toen was het tijd voor de rit naar huis.
Het was een lastige week maar heb ervan genoten. Bedankt aan het team om mij op te wachten, bedankt aan de begeleiders voor de zorgen en bedankt aan de organisatie voor alles.
Volgens de teller heb ik de afgelopen week 31000 kcal verbrand en toch ben ik maar een goede kilo afgevallen.
Volgend jaar opnieuw? Ik weet het nog niet.
Later volgen nog enkele foto's.
vrijdag 16 september 2011
voorlaatste rit = langste rit
Vandaag stond 120 km op het programma. Vrij vlak met slechts 700 hoogtemeters langs een voor mij vrij bekend terrein (vakantie). Bij de start werden we getrakteerd op singletracks en korte pittige klimmetjes. Het draaide voor geen meter en aan checkpoint een dacht ik aan stoppen. Zo slecht heb ik me nog niet gevoeld.
Toch nog vertrokken en in Tegelen een bakker binnen gestapt voor taart en cole. Het beterde toch al iets maar het team was vertrokken en ik reed alleen verder.
Aan checkpoint twee zag ik nog teammaat Eric maar hij stond vertrekkensklaar. Het tempo kon ik wel aanhouden maar ik had geen power.
Tot overmaat van ramp kreeg ik nog een gescheurde buitenband en dit net de eerste dag dat ik er geen mee had. Noodgedzongen dan maar rustig binnengereden over de weg en met 114km op de teller binnen gekomen. Gemiddeld 19 km/u en 3560 kcal.
Morgen de laatste etappe over 96 km,waarvan de laatste tien met alle 300 overgebleven deelnemers naar Nijmegen.
Een gekke bedoening zeggen de ervaringsdeskundigen.
Toch nog vertrokken en in Tegelen een bakker binnen gestapt voor taart en cole. Het beterde toch al iets maar het team was vertrokken en ik reed alleen verder.
Aan checkpoint twee zag ik nog teammaat Eric maar hij stond vertrekkensklaar. Het tempo kon ik wel aanhouden maar ik had geen power.
Tot overmaat van ramp kreeg ik nog een gescheurde buitenband en dit net de eerste dag dat ik er geen mee had. Noodgedzongen dan maar rustig binnengereden over de weg en met 114km op de teller binnen gekomen. Gemiddeld 19 km/u en 3560 kcal.
Morgen de laatste etappe over 96 km,waarvan de laatste tien met alle 300 overgebleven deelnemers naar Nijmegen.
Een gekke bedoening zeggen de ervaringsdeskundigen.
donderdag 15 september 2011
dag 5 = racen
Afgelopen nacht toch nog een keer moeten opstaan met krampen in de buik. Deze morgen toch aan de start met het team voor een rit van 108 km over een vrij vlak terrein met slechts 870 hoogtemeters.
Deze morgen geen hap binnen gekregen.
Bij aanvang ging het heel slecht met mij en de vele technische passages maakten het niet makkelijk.
De maag protesteerde en bij de eerste bevoorrading moest ik even overgeven. We waren ondertussen eerste team en we wilden dit graag blijven tot aan de tweede stop. Een technische singletrack met wortels, stenen, klimmetjes, bochten maakte het voor de rug niet makkelijk.
Na 50 km ging ik weer tegen dek toen ik niet uit mijn pedaal kon klikken. Een bloedende knie maar zonder erg.
Toen werd het beter en ik kon zelfs mijn kopwerk doen in het treintje dat we met vier hadden gevormd.
Aan stop twee mocht ik net vertrekken van het rode kruis voor ik verzorging kreeg. Weg die eerste plaats; en ook al is het geen race toch voelt het goed om vooraan te rijden.
Uiteindelijk kwamen we als derde team over de meet en waren we om twee uur al binnen. Opa en oma konden vroeg beginnen aan de dagelijkse taken: fiets kuisen en was doen terwijl ik onder de douche sta. Luxe leven.
Ik ben blij dat het beter gaat en kijk al uit naar de 120 km van morgen.
Vandaag in elk geval al goed gereden met een gemiddelde rond de 20 km/u en slechts 3650 kcal.
Wel leuk om sms jes te krijgen waarbij we constant op de hoogte worden gehouden van onze positie.
Dank iedereen voor de vele berichtjes. Tot morgen vanuit Venray.
Deze morgen geen hap binnen gekregen.
Bij aanvang ging het heel slecht met mij en de vele technische passages maakten het niet makkelijk.
De maag protesteerde en bij de eerste bevoorrading moest ik even overgeven. We waren ondertussen eerste team en we wilden dit graag blijven tot aan de tweede stop. Een technische singletrack met wortels, stenen, klimmetjes, bochten maakte het voor de rug niet makkelijk.
Na 50 km ging ik weer tegen dek toen ik niet uit mijn pedaal kon klikken. Een bloedende knie maar zonder erg.
Toen werd het beter en ik kon zelfs mijn kopwerk doen in het treintje dat we met vier hadden gevormd.
Aan stop twee mocht ik net vertrekken van het rode kruis voor ik verzorging kreeg. Weg die eerste plaats; en ook al is het geen race toch voelt het goed om vooraan te rijden.
Uiteindelijk kwamen we als derde team over de meet en waren we om twee uur al binnen. Opa en oma konden vroeg beginnen aan de dagelijkse taken: fiets kuisen en was doen terwijl ik onder de douche sta. Luxe leven.
Ik ben blij dat het beter gaat en kijk al uit naar de 120 km van morgen.
Vandaag in elk geval al goed gereden met een gemiddelde rond de 20 km/u en slechts 3650 kcal.
Wel leuk om sms jes te krijgen waarbij we constant op de hoogte worden gehouden van onze positie.
Dank iedereen voor de vele berichtjes. Tot morgen vanuit Venray.
woensdag 14 september 2011
dag 4 en douceur
Gisterenavond nog een massage gekregen en speciale fysiopleisters gekregen in de hoop dat de rugpijn wou overgaan. Ik kreeg echter het advies om vandaag niet te starten en de rug te laten rusten.
Ik besloot om de beslissing zo lang mogelijk uit te stellen.
Deze morgen besloot ik om toch te rijden maar zonder de ploeg om hen niet op te houden en in de hoop dat ik het wel zou redden. Naast de rugpijn ben ik al sinds gisteren geplaagd met diarree en deze nacht verschillende keren moeten opstaan.
Bij de start was het al meteen klimmen naar Epen. Enkele jaren terug kwam ik hier al op fietsvakantie. Er werd aangeraden om extra binnenbanden mee te nemen want het parcours was bezaaid met keien en doornen. En inderdaad heel wat bikers stonden aan de kant. Zelf heb ik geen pech gehad maar het bloed op mijn scheenbeen doet me toch vermoeden dat ik ergens haperde.
De tocht was prachtig met schitterende landschappen en mooie dorpjes in de Voerstreek. Na de Voerstreek ging het richting Cauberg en Ijzerboszeg. Stevige kuitenbijters maar korter dan de vorige dagen.
Aan de tweede stop waren we op slechts vijf km van de camping. Om de rug toch nog wat te sparen liet ik de singletracks voor wat het was en ben ik afgedraaid. Uiteindelijk tien km minder gereden dan voorzien maar dat gaf wat tijd om verder te rusten. De vier klimdagen zijn achter de rug.
Gemiddelde snelheid vandaag van 18 km/u en zo een 3500 kcal. In totaal heb ik op die vier dagen al meer dan 22000 kcal verbrand. Nu op naar drie vlakkere ritten maar wel langere afstanden.
Ik besloot om de beslissing zo lang mogelijk uit te stellen.
Deze morgen besloot ik om toch te rijden maar zonder de ploeg om hen niet op te houden en in de hoop dat ik het wel zou redden. Naast de rugpijn ben ik al sinds gisteren geplaagd met diarree en deze nacht verschillende keren moeten opstaan.
Bij de start was het al meteen klimmen naar Epen. Enkele jaren terug kwam ik hier al op fietsvakantie. Er werd aangeraden om extra binnenbanden mee te nemen want het parcours was bezaaid met keien en doornen. En inderdaad heel wat bikers stonden aan de kant. Zelf heb ik geen pech gehad maar het bloed op mijn scheenbeen doet me toch vermoeden dat ik ergens haperde.
De tocht was prachtig met schitterende landschappen en mooie dorpjes in de Voerstreek. Na de Voerstreek ging het richting Cauberg en Ijzerboszeg. Stevige kuitenbijters maar korter dan de vorige dagen.
Aan de tweede stop waren we op slechts vijf km van de camping. Om de rug toch nog wat te sparen liet ik de singletracks voor wat het was en ben ik afgedraaid. Uiteindelijk tien km minder gereden dan voorzien maar dat gaf wat tijd om verder te rusten. De vier klimdagen zijn achter de rug.
Gemiddelde snelheid vandaag van 18 km/u en zo een 3500 kcal. In totaal heb ik op die vier dagen al meer dan 22000 kcal verbrand. Nu op naar drie vlakkere ritten maar wel langere afstanden.
dinsdag 13 september 2011
hell of a day
Vandaag dag drie van Spa naar Vijlen en het wordt er eentje om nog lang te onthouden.
100 km die er uiteindelijk 107 waren.
Na de rugverzorging gisteren ging het aanvankelijk beter en ook de start ging vrij goed. Het was aardig klimmen en best wel pittig langs wortels en losse stenen.
Tot het eerste checkpoint in Eupen ging het vrij vlot en een aardig tempo. Tussen de twee stops ging het even goed mis. een diepe modderput en ik werd over het stuur gekatapulteerd en de fiets lagen boven op mij. De helm is licht ingedeukt maar voor de rest gaat het wel. Enkel die verdoemde rug.
Op 85 km brak Joffrey zijn ketting en de pauze was voor mij welgekomen. De rug was echt niet meer te doen en bij elke klim verkrampte die. De klim naar het drielandenpunt was verschrikkelijk en ik kwam haast wenend van de pijn boven. Maar het was niet ver meer. Tt op vier km van de meet...platte band. Na wat problemen met de gps kwamem we rond half vijf over de streep. En nu rusten en hopen dat ik morgen door kan gaan met een betere rug.
gemiddelde van vandaag weet ik niet maar dat ik veel kcal kwijt ben is zeker.
100 km die er uiteindelijk 107 waren.
Na de rugverzorging gisteren ging het aanvankelijk beter en ook de start ging vrij goed. Het was aardig klimmen en best wel pittig langs wortels en losse stenen.
Tot het eerste checkpoint in Eupen ging het vrij vlot en een aardig tempo. Tussen de twee stops ging het even goed mis. een diepe modderput en ik werd over het stuur gekatapulteerd en de fiets lagen boven op mij. De helm is licht ingedeukt maar voor de rest gaat het wel. Enkel die verdoemde rug.
Op 85 km brak Joffrey zijn ketting en de pauze was voor mij welgekomen. De rug was echt niet meer te doen en bij elke klim verkrampte die. De klim naar het drielandenpunt was verschrikkelijk en ik kwam haast wenend van de pijn boven. Maar het was niet ver meer. Tt op vier km van de meet...platte band. Na wat problemen met de gps kwamem we rond half vijf over de streep. En nu rusten en hopen dat ik morgen door kan gaan met een betere rug.
gemiddelde van vandaag weet ik niet maar dat ik veel kcal kwijt ben is zeker.
maandag 12 september 2011
de koninginnerit zit erop
en wat voor een. terwijl ik dit schrijf moeten er nog heel veel deelnemers binnen komen.
Vandaag was zwaar. de regen had zijn werk gedaan en de klimmen lagen bezaaid met keien. Constant op en af en die afdalingen waren heel technisch.
kort bericht vandaag want straks massage. mijn rug zit vast en het was dertig km afzien. Ook op knie gevallen in een beklimming zowaar en die is licht gezwollen.
Vandag 101 km en slechts 13 gemiddeld en 6300kcal.
tot morgen
Vandaag was zwaar. de regen had zijn werk gedaan en de klimmen lagen bezaaid met keien. Constant op en af en die afdalingen waren heel technisch.
kort bericht vandaag want straks massage. mijn rug zit vast en het was dertig km afzien. Ook op knie gevallen in een beklimming zowaar en die is licht gezwollen.
Vandag 101 km en slechts 13 gemiddeld en 6300kcal.
tot morgen
zondag 11 september 2011
rit een zit erop
Deze morgen was het eindelijk zover en werd de start gegeven van Duchenne Heroes. Tijdens de briefing gisterenavond was 30% kans op regen werd gezegd. Het draaide even anders uit.
Bij de start was er nog zon maar eer elk team voorgesteld was en het onze beurt was om te starten was het al zwaar bewolkt.
Meteen was het klimmen en na twee kilometer ging het al mis. Kettingbreuk van Joffrey. Gelukkig snel kunnen repareren en hop verder.
De klimmen volgden elkaar in snel tempo op, de ene al steiler dan de andere.
De benen waren heel slecht en het was afzien. Ja zelfs enkele keren afgestapt.
In de verte hoorden we het donderen en algauw begon het te regenen. De regen werd algauw gieten en hagel. En zo zou het blijven tot km 60. Enkele heel technische afdalingen langs prachtige singletracks bracht ons tot aan de bevoorrading in Troisvierges.
Na een korte pauze op naar het volgende checkpoint in de regen. De klimmen werden iets makkelijker en ik raakte stilaan in mijn ritme.
Toen we Belgie binnen reden hield het op met regenen maar de paden waren beekjes geworden. Een moerasbos wist Joffrey te zeggen komt er nog aan. En we hebben het geweten. Modder, water en wortels.
Op een volgende afdaling met grote keien was het nog even oppassen maar de aankomst was in zicht.
Na 90 km, aan 15,5 k;/u gemiddeld en 6000 kcal later stond ik haast onherkenbaar aan de aankomst. Fiets, kledij, ikzelf hadden een goede douche nodig. Morgen de koninginnerit en hopelijk gaat het klimmen iets beter.
Ondertussen moeten er nog een 20-tal deelnemers binnen komen. Filip Meirhaeghe die vandaag meereed was al langer binnen.
Bij de start was er nog zon maar eer elk team voorgesteld was en het onze beurt was om te starten was het al zwaar bewolkt.
Meteen was het klimmen en na twee kilometer ging het al mis. Kettingbreuk van Joffrey. Gelukkig snel kunnen repareren en hop verder.
De klimmen volgden elkaar in snel tempo op, de ene al steiler dan de andere.
De benen waren heel slecht en het was afzien. Ja zelfs enkele keren afgestapt.
In de verte hoorden we het donderen en algauw begon het te regenen. De regen werd algauw gieten en hagel. En zo zou het blijven tot km 60. Enkele heel technische afdalingen langs prachtige singletracks bracht ons tot aan de bevoorrading in Troisvierges.
Na een korte pauze op naar het volgende checkpoint in de regen. De klimmen werden iets makkelijker en ik raakte stilaan in mijn ritme.
Toen we Belgie binnen reden hield het op met regenen maar de paden waren beekjes geworden. Een moerasbos wist Joffrey te zeggen komt er nog aan. En we hebben het geweten. Modder, water en wortels.
Op een volgende afdaling met grote keien was het nog even oppassen maar de aankomst was in zicht.
Na 90 km, aan 15,5 k;/u gemiddeld en 6000 kcal later stond ik haast onherkenbaar aan de aankomst. Fiets, kledij, ikzelf hadden een goede douche nodig. Morgen de koninginnerit en hopelijk gaat het klimmen iets beter.
Ondertussen moeten er nog een 20-tal deelnemers binnen komen. Filip Meirhaeghe die vandaag meereed was al langer binnen.
vrijdag 9 september 2011
gezonde spanning
Morgen om 10u30 vertrekken we richting Wiltz om zondag rond 8u30 te starten voor het 7-daags mountainbikeavontuur. 720 km, 10000 hoogtemeters, 4 landen en... wellicht veel modder.
Met de 'sleurhut' van de ouders ben ik alvast blij dat ik niet in een tentje zal moeten slapen met het grillige weer van de laatste dagen.
Fietsen heb ik de afgelopen week niet meer kunnen doen. Het was veel te druk op het werk (elke avond doorwerken) en bovendien was ik gisteren niet al te best. Vraag het maar aan collega Erik.
Dank aan iedereen voor de berichtjes die ik kreeg om mij succes te wensen.
Ik zal mij dubbel plooien en ongetwijfeld wel een aantal keer vloeken op de zoveelste klim van de dag, maar ik kijk er naar uit.
Met de 'sleurhut' van de ouders ben ik alvast blij dat ik niet in een tentje zal moeten slapen met het grillige weer van de laatste dagen.
Fietsen heb ik de afgelopen week niet meer kunnen doen. Het was veel te druk op het werk (elke avond doorwerken) en bovendien was ik gisteren niet al te best. Vraag het maar aan collega Erik.
Dank aan iedereen voor de berichtjes die ik kreeg om mij succes te wensen.
Ik zal mij dubbel plooien en ongetwijfeld wel een aantal keer vloeken op de zoveelste klim van de dag, maar ik kijk er naar uit.
Live volgen
Via de website www.duchenneheroes.nl kun je klikken op volg de helden via tracker.
Dan krijg je een kaartje en zie je rechts onderaan een lijst van de teams. Mij zul je kunnen vinden bij team nr. 49: de flexwinkel/Goris/Rambour. Op het bolletje kun je zien hoever ik al gevorderd (of net niet) zal zijn.
Dan krijg je een kaartje en zie je rechts onderaan een lijst van de teams. Mij zul je kunnen vinden bij team nr. 49: de flexwinkel/Goris/Rambour. Op het bolletje kun je zien hoever ik al gevorderd (of net niet) zal zijn.
donderdag 8 september 2011
€ 1.025.347
Dat is het bedrag dat momenteel ingezameld is voor de ziekte van Duchenne. De kaap van het miljoen is dus al gehaald en de teller loopt nog door.
Reden te meer om nog eens mijn hoofdsponsors te bedanken voor hun bijdrage.
Dank aan firma Jan De Nul, Verzekeringskantoor Steyaert uit Ieper en Dexia Bank.
Reden te meer om nog eens mijn hoofdsponsors te bedanken voor hun bijdrage.
Dank aan firma Jan De Nul, Verzekeringskantoor Steyaert uit Ieper en Dexia Bank.
woensdag 7 september 2011
Volgen tijdens Duchenne heroes
Een vraag die ik geregeld krijg de laatste dagen: Zullen we je ergens kunnen volgen terwijl je aan het fietsen bent?
Het antwoord is in principe ja.
Normaal gezien kunnen we na de tocht op internet om onze blog bij te werken. Als ik niet helemaal choco ben bij aankomst, tijdig aankom en er geen ellenlange wachtrijen of dergelijke zijn, zal ik proberen elke dag deze blog bij te werken.
Via de website van www.duchenneheroes.nl zal er ook een knop zijn volg live. Per team is er nl. een tracker op de fietsen aanwezig zodat je live kan zien hoever we al gevorderd zijn.
Hoe het praktisch loop is mij nog niet helemaal duidelijk, dus alvast mijn deelnemersnummer: 185 (teamleden zijn 182,183,184).
Nu maar hopen dat de weersomstandigheden enigszins meezitten.
Het antwoord is in principe ja.
Normaal gezien kunnen we na de tocht op internet om onze blog bij te werken. Als ik niet helemaal choco ben bij aankomst, tijdig aankom en er geen ellenlange wachtrijen of dergelijke zijn, zal ik proberen elke dag deze blog bij te werken.
Via de website van www.duchenneheroes.nl zal er ook een knop zijn volg live. Per team is er nl. een tracker op de fietsen aanwezig zodat je live kan zien hoever we al gevorderd zijn.
Hoe het praktisch loop is mij nog niet helemaal duidelijk, dus alvast mijn deelnemersnummer: 185 (teamleden zijn 182,183,184).
Nu maar hopen dat de weersomstandigheden enigszins meezitten.
Vooruitblik op de laatste etappe
De laatste etappe gaat van Oostrum naar Nijmegen. Een vrij makkelijke rit over een afstand van 96 km met slechts 650 hoogtemeters (en dat in het vlakke Nederland).
Na de start is er een rustige warming up via de nieuwe mountainbikeroute van Bergen (nee niet Mons hé). Tot het eerste checkpoint fietsen we door bossen en heuvelachtige onverharde paden. We volgen lange tijd de Maas en gaan dan nog eens Duitsland binnen om het Reichswald te verkennen. In het oostelijk deel moeten we meerdere keren de stuwwal beklimmen en dat fietsen we terug door het Reichswald.
Na enkele mooie en laatste klimmetjes (oef) komen we aan het verzamelpunt bij het UMC in Nijmegen.
De laatste tien kilometer rijden we met alle 308 deelnemers (tenzij er opgaves zijn) richting Park Brakkenstein waar naar verluidt een groots feest is.
Na de start is er een rustige warming up via de nieuwe mountainbikeroute van Bergen (nee niet Mons hé). Tot het eerste checkpoint fietsen we door bossen en heuvelachtige onverharde paden. We volgen lange tijd de Maas en gaan dan nog eens Duitsland binnen om het Reichswald te verkennen. In het oostelijk deel moeten we meerdere keren de stuwwal beklimmen en dat fietsen we terug door het Reichswald.
Na enkele mooie en laatste klimmetjes (oef) komen we aan het verzamelpunt bij het UMC in Nijmegen.
De laatste tien kilometer rijden we met alle 308 deelnemers (tenzij er opgaves zijn) richting Park Brakkenstein waar naar verluidt een groots feest is.
dinsdag 6 september 2011
Artikel in weekendeditie het laatste nieuws
Afgelopen weekend was in Nina, dat is de weekendeditie van het laatste nieuws een artikel te lezen over De ziekte van Duchenne. Het artikel kun je Hier lezen.
Trouwens nog even dit. De 37 Belgische (of zijn het nu Vlaamse?) deelnemers zamelden ondertussen € 97.990 in. Die €100.000 moet nog kunnen.
Trouwens nog even dit. De 37 Belgische (of zijn het nu Vlaamse?) deelnemers zamelden ondertussen € 97.990 in. Die €100.000 moet nog kunnen.
Vooruitblik op de voorlaatste etappe
De zesde een voorlaatste etappe gaat van Herkenbosch naar Oostrum (nabij Venray). Meteen de langste rit van allemaal met 119 km en 765 hoogtemeters.
In het eerste deel van de middelzware etappe volle korte maar felle klimmetjes elkaar in hoog tempo op, vaak afgewisseld met technische singletracks (voor de leken: smal paadje meestal tussen bomen en vrij veel bochten). Vanaf de camping gaat het direct het Meinweggebied in. Een schitterend gebied waar ik al een een tweetal keer ging mountainbiken. Alle instanties gaven toelating om het gebied te doorkruisen. Via uitdagende bospaden gaat het naar Venlo langs de grens met Nederland en Duitsland. De route is nu voornamelijk vlak en vlak voor we de Maas oversteken volgen we de technische mountainbikeroute van Bergen (Maasduinen). Ook deze reed ik al eerder. Na het dwarsen van de Maas gaat het naar de camping.
De spetters, dat is de clubnaam van de twee andere westvlaamse deelnemers, plaatsten op hun blog de grafiekjes van alle tochten. Klik hier om deze te bekijken.
Ondertussen zijn de koffers al gepakt en bracht ik quasi alles tot bij mijn ouders zodat ze de caravan kunnen vullen. Trainen zal er deze week wellicht niet meer inzitten wegens een overvolle agenda.
In het eerste deel van de middelzware etappe volle korte maar felle klimmetjes elkaar in hoog tempo op, vaak afgewisseld met technische singletracks (voor de leken: smal paadje meestal tussen bomen en vrij veel bochten). Vanaf de camping gaat het direct het Meinweggebied in. Een schitterend gebied waar ik al een een tweetal keer ging mountainbiken. Alle instanties gaven toelating om het gebied te doorkruisen. Via uitdagende bospaden gaat het naar Venlo langs de grens met Nederland en Duitsland. De route is nu voornamelijk vlak en vlak voor we de Maas oversteken volgen we de technische mountainbikeroute van Bergen (Maasduinen). Ook deze reed ik al eerder. Na het dwarsen van de Maas gaat het naar de camping.
De spetters, dat is de clubnaam van de twee andere westvlaamse deelnemers, plaatsten op hun blog de grafiekjes van alle tochten. Klik hier om deze te bekijken.
Ondertussen zijn de koffers al gepakt en bracht ik quasi alles tot bij mijn ouders zodat ze de caravan kunnen vullen. Trainen zal er deze week wellicht niet meer inzitten wegens een overvolle agenda.
zondag 4 september 2011
Laatste toertocht voor de start
Vandaag stond in Sint-Juliaan de afsluiter van het zomerseizoen op het programma. Het hevige onweer van gisterenavond (22 liter/m²) deed mij al vermoeden dat het parcours best zwaar zou kunnen zijn.
Bij de start thuis voelde ik al dat de benen niet super waren, maar dat zou wel beter worden. Na mij te hebben ingeschreven nog even gewacht op clubleden, maar helaas niemand gezien. Het meerendeel nam immers deel aan een tijdrit op de weg in de namiddag.
De eerste onverharde strook was al meteen raak. Modder, plassen en een glibberige brij. Maar rijden ging al bij al vrij vlot. Via de gekende stroken ging het richting Madonna. De komende 8 à 9 km kregen we bijna constant onverharde dreven onder de wielen geschoven.
Aan de bevoorrading ontmoette ik de twee andere West-Vlaamse deelnemers aan Duchenne Heroes, Ignace en Dries. Via Houthulstbos ging het richting Langemark. Op de oude spoorwegbedding werd ik door hen voorbij gestoken. Net op een moment dat het voor mij iets minder goed ging.
Na de tweede bevoorrading reden we even terug samen maar een brokje modder in mijn oog belette me om hen verder te volgen. Flauw excuus eigenlijk want ik ging toch over mijn toeren gaan. Op het einde werden we nog getrakteerd op een zware strook.
Snel gebruik gemaakt van de bike wash en dan nog een 20-tal km op de weg gereden.
Uiteindelijk met iets meer dan 80 km thuis gekomen.
En nu rust, koffers pakken, laatste voorbereidingen, ...
Bij de start thuis voelde ik al dat de benen niet super waren, maar dat zou wel beter worden. Na mij te hebben ingeschreven nog even gewacht op clubleden, maar helaas niemand gezien. Het meerendeel nam immers deel aan een tijdrit op de weg in de namiddag.
De eerste onverharde strook was al meteen raak. Modder, plassen en een glibberige brij. Maar rijden ging al bij al vrij vlot. Via de gekende stroken ging het richting Madonna. De komende 8 à 9 km kregen we bijna constant onverharde dreven onder de wielen geschoven.
Aan de bevoorrading ontmoette ik de twee andere West-Vlaamse deelnemers aan Duchenne Heroes, Ignace en Dries. Via Houthulstbos ging het richting Langemark. Op de oude spoorwegbedding werd ik door hen voorbij gestoken. Net op een moment dat het voor mij iets minder goed ging.
Na de tweede bevoorrading reden we even terug samen maar een brokje modder in mijn oog belette me om hen verder te volgen. Flauw excuus eigenlijk want ik ging toch over mijn toeren gaan. Op het einde werden we nog getrakteerd op een zware strook.
Snel gebruik gemaakt van de bike wash en dan nog een 20-tal km op de weg gereden.
Uiteindelijk met iets meer dan 80 km thuis gekomen.
En nu rust, koffers pakken, laatste voorbereidingen, ...
vooruitblik op etappe 5
Binnen exact 1 week zal de eerste rit van Duchenne Heroes al achter de rug zijn.
Nog een korte vooruitblik op de vijfde etappe van Valkenburg naar Herkenbosch.
Afstand: 108 km, hoogtemeters 'slechts' 815 meter.
We verlaten stilaan het heuvelachtige Limburg en gaan via landwegen oostwaarts. Via de Wilhelmina Steenberg gaat het verder. Hier werd eerder al een world cup mountainbikewedstrijd gereden. Via de vaste mountainbikeroute gaat het naar Heerlen en Landgraaf voor het eerste checkpoint.
Via de Brunsummerheide, een prachtig heuvelachtig gebied met tal van technische passages.
Het vervolg gaat via dichte bossen langs de grens met Duitsland en Nederland. Op het laatste gaan we via het Meinweggebied naar de aankomst.
Nog een korte vooruitblik op de vijfde etappe van Valkenburg naar Herkenbosch.
Afstand: 108 km, hoogtemeters 'slechts' 815 meter.
We verlaten stilaan het heuvelachtige Limburg en gaan via landwegen oostwaarts. Via de Wilhelmina Steenberg gaat het verder. Hier werd eerder al een world cup mountainbikewedstrijd gereden. Via de vaste mountainbikeroute gaat het naar Heerlen en Landgraaf voor het eerste checkpoint.
Via de Brunsummerheide, een prachtig heuvelachtig gebied met tal van technische passages.
Het vervolg gaat via dichte bossen langs de grens met Duitsland en Nederland. Op het laatste gaan we via het Meinweggebied naar de aankomst.
donderdag 1 september 2011
Vooruitblik etappe 4 op 14 september
Tussen de laatste trainingen en voorbereidingen door nog een vooruitblik op de vierde etappe.
Deze gaat van Vijlen naar Valkenburg over een afstand van 103 km met 1820 hoogtemeters.
De afstand tussen start en aankomst is in vogelvlucht niet zover van elkaar maar wij worden getrakteerd op een pittig parcours.
Het schitterende Nederlands Limburg met veel hoogteverschillen en het decor van ondermeer de Amstel Gold Race.
In etappe 4 zijn er nauwelijks verharde wegen en als die er al zijn zullen het nog klimmetjes zijn zoals bv. de Cauberg. Vanaf de start gaat het via een grote bocht door de Voerstreek naar Valkenburg. Daar worden we getrakteerd op enkele leuke singletracks.
De heuveltoppen zijn lager dan die van de Ardennen maar nog steeds lang en steil. Niet te onderschatten dus!
Een filmpje van de rit van vorig jaar: klik hier of hier
Deze gaat van Vijlen naar Valkenburg over een afstand van 103 km met 1820 hoogtemeters.
De afstand tussen start en aankomst is in vogelvlucht niet zover van elkaar maar wij worden getrakteerd op een pittig parcours.
Het schitterende Nederlands Limburg met veel hoogteverschillen en het decor van ondermeer de Amstel Gold Race.
In etappe 4 zijn er nauwelijks verharde wegen en als die er al zijn zullen het nog klimmetjes zijn zoals bv. de Cauberg. Vanaf de start gaat het via een grote bocht door de Voerstreek naar Valkenburg. Daar worden we getrakteerd op enkele leuke singletracks.
De heuveltoppen zijn lager dan die van de Ardennen maar nog steeds lang en steil. Niet te onderschatten dus!
Een filmpje van de rit van vorig jaar: klik hier of hier
Abonneren op:
Posts (Atom)