radiostilte

Het is alweer enkele weken geleden dat ik nog eens postte. Nochthans zat ik niet echt stil. Enkele weken terug reden we een mooie toertocht in het Franse Erquinhem sur Lys. We hoopten wat nieuwe onbekende paden te ontdekken maar helaas ging het vrij snel naar het Heuvelland. En toch was het leuk want we beklommen heel wat stroken eens van een andere kant. Ik had goede benen en vond het enigszins jammer dat we al aan de meet waren. We werden getrakteerd op een lekker stokbrood, biertje en nog een tombola.
Vorige week moest ik passen omdat de dochter op zondagmorgen moest basketten. Maar ik compenseerde dit afgelopen week.
Woensdag ging ik naar de spinning in Diksmuide en de benen voelden goed. Ik kon mijn hartslag keurig onder controle houden en duwde toch een vrij groot verzet.
Donderdag en vrijdag ging ik met de bike werken. Het liep vrij moeilijk maar zaterdag kon ik vaststellen waaraan het lag. De remblokken sleepten tegen de schijf. Een beetje extra training dus.
En zondag ging ik naar Middelkerke. Het was lang geleden dat ik nog een strandtocht deed en had er wel zin in. De 58 km werden goed verteerd met een gemiddelde van net geen 23 km/u. Bij aanvang bolde het niet goed. Op de 6 km lange strook langs het strand moest ik de groep laten gaan. Hartslag van 185 en meer. Een beetje doseren want de duinpaadjes, bochten en korte klimmetjes vreten energie. Gelukkig kwam ik er terug door en naarmate de tocht vorderde ging het beter en beter. Na de tweede stop volgde een onverharde strook van 5 km. Het lag er droog bij en dus was het tijd om het gashendel eens open te draaien. Constant rond de 31-32 km/u gereden. Toen we op het asfalt kwamen zei Andy me dat hij wat zou spelen en hij schoot een peloton voor. Meteen ging de teller naar 40 km/u. Ik liet het voor wat het was want op het einde kwam nog een lastig stuk aan de Krokodil. Het tempo zakte tot rond de 35km/u en aan de Krokodil gekomen kon ik ongehinderd door rijden. Ik gaf alles wat ik in me had en zag Andy nog even in de verte maar kon hem niet meer inhalen.

Deze middag stond de tocht in Keiem op het programma. Het zou vlammen worden, want het was droog en er is niet super veel onverhard in de tocht. Bij de start ging het vrij rustig (sommigen moesten nog de La Chouffe verteren) maar langs de IJzer werd het tempo beetje bij beetje opgevoerd. Er stond nog een vrij stevig windje en aan de Dodengang moest ik de onverharde strook al aan dertig km/u nemen om bij te benen. Op de volgende strook met enkele bochten ging mijn tikker in het rood en ik besloot om de bende te laten rijden. Het was nog ver en ik wou mij niet opblazen. Het peloton liep niet echt uit en ik reed het gaatje van 100 m dicht. Op een volgende onverharde strook schakelde ik verkeerd en moest de groep een tweede keer laten gaan. Terug op het asfalt reed ik het gat opnieuw dicht. Het ging nu snel en de wind blaasde links op de kop. Er was geen plaats meer om uit de wind te zitten en na een goede km werd ik uitgewaaierd. Op de Frontzate, met de wind pal op de neus, zat ik alleen. Aan de IJzertoren moest ik wachten aan de verkeerslichten en ik kreeg gezelschap van twee clubleden (Bianca en Marc). Langs het Handzaamtje voelde ik dat ik goed zat maar ik besloot te wachten. Na dertig km hadden we meer dan 26 km/u gemiddeld. Via de polder ging het nu vrij snel. Ik trok constant de kop en probeerde de snelheid constant rond de dertig per uur te houden. In het bos (stukje heen en terug) zagen we twee ploegmakkers. Ze waren niet zover voor en reden genoeg om een tandje bij te steken. Bianca bleef goed volgen en we konden nog één clublid oprapen. En helemaal op het einde kregen we nog Luc C. in het vizier maar de meet lag een kilometer te vroeg. Uiteindelijk met 51 km en 26,3 gem. aangekomen.

Regen en modder

Zaterdag stond de toertocht van de Spetters op het programma in de Vijfwegen. In tegenstelling tot mijn aanvankelijke plannen om twee toertochten te rijden bleef het slechts bij die ene toertocht. Ik was vergeten dat ik 's middags nog naar een feest moest en dus op tijd terug moest zijn.
Om 8u vertrok ik van thuis met de bike naar de Vijfwegen. Het had de afgelopen nacht vrij hard geregend en ik verwachtte me dus wel aan wat modder. De eerste onverharde strook lag echter verrassend droog. Er stond wel wat wind maar het tempo zat er vrij goed in.
Al vrij snel ging het naar mijn achterdeur en via de bekende stroken in de Madonna ging het naar Langemark en Sint-Juliaan. Een groepje van een viertal bikers zat te jagen achter mij maar ik wou hen voor blijven tot aan de eerste bevoorrading. Ik slaagde er net in en we kwamen samen aan de eerste stop. Snel een hapje en dan via de spoorwegbedding naar de single track langs het kanaal Ieper-IJzer. De wind was komen opzetten en het was soms goed doorstampen. In Bikschote zag ik in de verte Johny B. voor mij rijden en ik deed een spurtje om hen snel in te halen. Even voor de 2de bevoorrading haalde ik hem. Na een Redbull (enkel gedronken voor die 2 meisjes) kon ik terug verder richting Madonna en Houthulstbos.
Johny B. besloot om de grote lus niet te rijden en dus ging ik alleen verder. Ik moest absoluut op tijd terug te zijn en dus gaf ik een tandje bij. De klimmetjes rond Staden verteerde ik vlot en via de passage langs het militair domein kwam ik terug aan de start. Snel de modder van de fiets en in een rotvaart naar huis. Na 92 km kon ik aan de feesttafel aanschuiven.
Zondagmorgen was er de tocht in Diksmuide. het regende lichtjes en dat had het al de ganse nacht gedaan. De modder zou hier wel aanwezig zijn. De eerste onverharde strook was al meteen prijs. Een dun laagje modder dat alle kanten opvloog. Maar alles was goed berijdbaar. Het ging vrij rustig in de groep vond ik maar ik wou de grootste afstand rijden en nestelde mij in de groep.
Op een onverharde strook kreeg ik plots last met de ketting. Bleek dat het derailleurwieltje was losgekomen. Snel even gestopt, de nodige herstelling gedaan en verder gereden. De groep was gaan vliegen maar ik zag hen voor mij uit rijden. Aan de bevoorrading kon ik met hen meerijden maar aangezien ik koos voor de 60km nam ik een iets langere pauze. De lus van de 60km was snel gereden. Asfalt, 1 onverharde strook en 1 kasseistrook. De terugweg via Koekelare en Esen ging vrij snel. Ik begon het koud te krijgen. Snel sms naar het vrouwtje gestuurd om mij aan de aankomst te komen halen. Uiteindelijk met 63 km en net geen 25 gemiddeld aangekomen.

enkele foto's van Duchenne

Met de velo naar het werk

De auto staat even in de garage en dus noodgedwongen terug met de bike naar het werk. Nu Duchenne achter de rug is en er niet speciaal voor iets getraind moet worden moet ik mezelf toch wel wat motiveren om de tocht naar Brugge te ondernemen.
Het parcours is nl. vrij saai langs de Vrijbosroute tot in Kortemark en dan een slecht fietspad tot Torhout. Vandaar is het via de Torhoutsesteenweg rechtdoor tot Brugge.
's Morgens ging het vrij vlot en hield ik er een aardig tempo op na. Met een gemiddelde van 29km/u stond ik rond twintig na acht al bij Westtoer.
's Avonds besloot ik om via binnenwegen terug te keren (weliswaar enkele km's extra). Er stond al bij al een stevig windje op de kop en het was vrij hard duwen om het tempo erin te houden.
En ramp boven ramp reed ik nog lek ook. Met een fietspomp die amper werkte reed ik verder huiswaarts met een achterband waar nog geen kilo druk op zat. Een goede krachttraining was het.
En morgen ga ik terug met de bike naar het werk, maar dan is het iets dichter want ik moet slechts tot Diksmuide.

druk weekend voor de boeg

Afgelopen weekend kon ik wegens diverse omstandigheden niet biken. Jammer want er zat een toertocht in met een parcours voor mij. De tocht in Lo is een vlamparcours met enkele lange onverharde stroken. Maar open bedrijvendag noopte mij om die dag de Kasteelbier stand te bemannen bij Westtoer.
Maar er is beterschap in zicht. Morgen met de mountainbike naar het werk en komend weekend organiseren de spetters hun toertocht. De spetters is een mountainbikeclubje van de Vijfwegen waar ondermeer de twee andere deelnemers aan Duchenne Heroes lid van zijn.
Ze organiseren een avondrit op vrijdag (die ik aan mij laat voorbijgaan) en een tocht van max. 80km op zaterdag. Normaal gezien ga ik daar naar toe en vervolgens rij ik door naar Ieper voor de toertocht, die door een collega van mij georganiseerd wordt. Hier kan gekozen worden voor 65 km.
Als het weer meezit en de benen goed zijn, rij ik twee keer de maximale afstand.
En zondag gaat het dan naar Diksmuide voor de toertocht (45 km).