zondag 27 november 2011

Beerst - Koekelare - Beerst

Vandaag moesten we zeker om 11u30 terug kunnen zijn aan het clublokaal voor een persfoto naar aanleiding van onze toertocht volgende week 4 december in Beerst.
Om 8 u vertrokken we met 9 personen per fiets aan het clublokaal richting Koekelare. De wind zat pal in de rug en de terugweg zou dus nog vrij lastig worden.
De benen waren super. Bij de inschrijving in Koekelare was het heel druk. Het zou hier en daar aanschuiven worden en de gaatjes opzoeken. Van onze club waren we met een 20-tal deelnemers. Een grote bende die al meteen bij de eerste onverharde strook moest wachten voor een lekke band van Patrick V. Na een goede 5 min. konden we terug vertrekken en ik kon vrij vlot meerijden.
Zonder problemen reed ik op kop van de bende van Bolle en ik had nog overschot. BIj het opdraaien op de weg besloot ik toch maar van de kop af te gaan (gezien de wind en de nog lange terugweg). Erik was even gelost en ik wachtte hem op. Het wachten duurde vrij lang. Blijkbaar opnieuw een bandenprobleem. Ondertussen zat ik achteraan onze bende.
Op de Groene 62 trok ik de kop van een drietal en aan de put in Ichtegem stonden we opnieuw aan de kant voor het vervangen van een lekke band.
Nog eens 5 min. later waren we weer weg. Nu nog clubleden zien was utopisch.
Ik bleef me heel goed voelen en aan de bevoorrading na 32km haalden we al een eerste clublid in. Met ons 4 ging het verder en het was nu geregeld beuken tegen de harde wind.
Mijn kopwerk kon ik behoorlijk doen tot aan het bos van Koekelare. Bij het schakelen naar het middenblad raakte de ketting vast en stond ik geparkeerd. Met de nodige moeite de ketting losgemaakt en we konden voor een 4de keer vertrekken. De wind wakkerde nog wat harder aan maar op het einde hadden we de wind in de rug. Ideaal om nog eens door te trekken.
De terugweg naar Beerst was heel wat minder aangenaam. Het begon te regenen, de wind stond keihard op de kop en met ons twee was het beuken tegen de wind. We haalden amper 20 per uur. De laatste kilometer wilde ik nog doortrekken tot 25 maar het lukte amper.
Na 70 km en 22,5 gemiddeld stond ik terug aan het clublokaal.

Volgende week afspraak in Beerst. alle info op www.westhoekmountainbike.be

zaterdag 26 november 2011

De film van Duchenne

Het heeft even op zich laten wachten maar de film van Duchenne Heroes staat online. Het is een mooie weergave van de tocht en het initiatief.
Het filmpje duurt 15 minuten. De link kun je hier vinden.
Uitkijken tot het einde loont de moeite.

Zelf ben ik ook even in beeld aan de start (rond 1min 15sec).
Wat je echter niet ziet in het filmpje. De goede omkadering van de tocht, de zwaarste tracks, de kilometerslange single tracks en het gevoel dat je beleeft bij het rijden van de toch wel vrij zware tocht.
VOlgend jaar krijg je als deelnemer de keuze uit tochten van 70 km of 100km. En er wordt een dagje langer in de Ardennen gefietst.

zondag 20 november 2011

kilometers malen

De verkoudheid blijft maar aanslepen en bij de minste inspanning schiet de hartslag de hoogte in. Maar dat mag me niet beletten om kilometers te tellen omde conditie toch enigszins op peil te houden.
Aanvankelijk ging ik dit weekend niet kunnen biken maar enkele andere afspraken gingen niet door en zo kon ik zondag naar Ieper voor de toertocht.
Vorig jaar was het hier nog spekglad en lag het parcours vol met ijsplekken. Dit jaar was het droog maar was het koud en was er op sommige plaatsen een dichte mist.
Ik besloot om van thuis uit met de fiets te vertrekken, dan in Ieper de 45 km te rijden en terug. Zo moest het lukken om nog voor 12u thuis te zijn.
Bij het vertrek in Ieper was het vrij druk en ik voelde al meteen dat het tempo van de club vrij hoog zou liggen. Bovendien waren de 45km er 56km. Aanvankelijk ging ik vrij goed mee maar na de Palingbeek ging de hartslag naar de 185. Ik moest even temporiseren en dus waren de vogels gaan vliegen. Een snelle start is niets voor mij. Samen met Bianca reed ik de rest van de tocht uit. Via Voormezele ging het naar Wulvergem en Ploegsteert. Bianca zei dat het bij haar voor geen meter liep maar toch hielden we er een vrij goed tempo op na.
Na de tweede bevoorrading kregen we voornamelijk asfalt onder de voeten geschoven. Enkel de gladde kasseistrook langs de Palingbeek en twee doorsteken door boomgaarden waren nog lastig. In de laatste onverharde strook raakten we het spoor bijster en we reden dan maar door een akker terug naar de sporthal.
Snel een cola gedronken en terug naar huis. Terug in Langemark zag ik dat er nog tijd was voor wat extra kilometers en ik besloot om verder te rijden tot 12uur. Zo kwam ik met 90 km terug thuis.

donderdag 17 november 2011

weinig tijd

De afgelopen twee en een halve week was ik in verlof. Mijn doel was om toch wat extra te kunnen biken maar helaas is daar niet zoveel in huis gekomen.
Zeker de laatste week slaagde ik er niet in om te biken. Een hardnekkige verkoudheid, boodschappen- en takenlijstjes en de voorbereidingen voor de jaarlijkse kerstcorrida slorpen nogal wat tijd op.

Maar gelukkig kon ik dinsdagmorgen in de mist een ritje doen. Waarvoor Koningsdag (15 november) niet goed voor is. In een dichte mist ging het samen met collega Erik richting Sint-Juliaan en Zonnebeke naar Beselare en Geluveld.
Enkele mooie onverharde stroken en korte klimmetjes die elkaar in vrij snel tempo opvolgen. Ideaal om te trainen.
Terugkeren deden we via Zonnebeke en Passendale via Poelkapelle. Na 51 km en 24,5 gemiddeld konden we de voeten warmen. Die eerste kou is toch telkens even wennen.
Ondertussen maak ik mij ook stilaan klaar voor een nieuwe meerdaagse. Alleen weet ik nog niet welke.
Wordt het opnieuw Duchenne Heroes of de Transschwarzwald of de Belgian mountainbikechallenge (een nieuwe tocht). Binnen enkele weken wordt de knoop doorgehakt.

zondag 6 november 2011

Breuken en andere ongevallen

De laatste week hoorde ik niet anders dan ongevallen op toertochten. Maandag in Keiem iemand die zwaar gevallen was en met de mug heli moest worden vervoerd. Dinsdag in Ieper een tweetal ongevallen. En ook vandaag zou niet anders zijn in de bakelandttoertocht in Langemark.
Om half negen vertrokken we met een 8-tal bikers uit Langemark. Een thuisrit en ik had wel zin om er eens goed in te vliegen. Via de spoorweg zat het tempo er vrij goed in maar de benen voelden zwaar aan. Zou het die verkoudheid zijn of een tekort aan slaap? In elk geval was het stampen om mee te zijn. Net als gisteren een slechte dag.
Tot overmaat van ramp kreeg ik nog te kampen met een zadel dat telkens zakte. Misschien was het ook wel hierdoor dat ik niet zo lekker zat op de fiets gisteren.
Via Westrozebeke en Stadenberg was ook hier wel een beetje klimwerk. Net voor de spoorwegbedding kwam alles weer samen en reden we naar de eerste stop.
Na de bevoorrading voelden de benen beter en kon ik vlot mee met de groep. Na de zoveelste stop om het zadel te verhogen moest ik serieus doorduwen om terug aan te sluiten bij de groep en net op het moment dat ik aansluiting vond begonnen ze in het groepje te sleuren. Met de wind op kop haalden we 34 km/u. In een onverharde strook en een haakse bocht viel iemand vlak voor ons.
Een onschuldige val maar die persoon had zijn been gebroken. Meteen de organisatie gebeld en gevraagd of ze ook de 100 konden bellen. We wisten wel waar we waren maar we kenden geen straatnaam (enkel strook 4). Met enkelen van de club gingen we op verschillende hoeken staan zodat we de ambulance de weg konden tonen. Een klein half uur later konden we terug verder. We trokken nog even door in de Madonna en kwamen zo met een gemiddelde snelheid van iets meer dan 24 km/u en 45km terug aan de start.

Conditie in dalende lijn?

Zaterdagmorgen heel vroeg stonden de hemelsluizen wagenwijd open. De tocht in Vlamertinge zou dus een moddderritje worden. In de voormiddag nog snel de modderbanden gemonteerd en dan op naar Vlamertinge.
Meteen bij aankomst zag ik al dat diegenen die 's morgens hadden gereden goed vuil waren.
Om één uur startten we voor de 61 km. Zelf zou ik nog met de fiets terug naar huis rijden (vrouwtje mij afgezet aan de start).
De eerste onverharde strook gaf al meteen de toon aan van de tocht. Alles was berijdbaar maar het bovenlaagje lag glad.
Ik had niet de beste benen en het was afzien en stoempen om mee te zijn met de drie anderen. Na de eerste bevoorrading ging het richting Boeschepe en de Catsberg. Al bij de eerste klim voelde ik dat het niet goed zat en ik liet de andere gaan. Tot overmaat van ramp deden we nog een klim teveel omdat we misreden. Rond de Catsberg was het constant op en af en via de Zwarte Berg kwamen we aan de tweede stop. Even verder moesten we in een smal paadje in de gracht springen voor ruiters niet geneigd een beetje plaats te maken. Het was nu de kilometers aftellen en omdat ik voor donker thuis wou zijn liet ik het extra lusje voor wat het was. Snel de bike afgespoten en via Brielen en Boezinge terug naar huis. Met 75 km en 22 gem was ik toch wel moe. De conditie is niet meer wat het was