de lente in zicht

Het weer wordt stilaan beter, de dagen langer, ttz langer licht, dus zou er stilaan wat meer tijd moeten zijn om te trainen.
Dat klopt ook maar het is wat mij betreft slechts ten dele waar.
Op zodag kan ik mij al vrij maken en ik koos voor enkele langere duurtrainingen. Lage hartslag, niet al te veel onverharde paden zodat de fysiek opnieuw kan opgebouwd worden.
Ondertussen kon ik al met de fiets gaan werken. Het blijft een saai parcours maar de kilometers malen geeft mij een goed gevoel.
Om de saaiheid enigszins te doorbreken kies ik al eens voor een alternatieve route en zo kwam ik vorige week thuis met ettelijke km's meer dan verwacht. De teller stond vrijdag op 113 km.
Nu er geen Ronde van Vlaanderen voor mountainbikers is, blijft het wat zoeken naar een eerste doel om te pieken in het voorjaar. Al blijft Parijs-Roubaix (op de weg) wel een droom voor mij. Weliswaar zou ik deze met de mountainbike rijden.

ritje Heuvelland

Gisteren gingen we met club met zijn allen naar Heuvelland voor een ritje met enkele beklimmingen.
Het weer was slechter dan we hadden gedacht, mist en een beetje regen. Goed genoeg voor een vuile bike en een vuil pak.
Na de start ging het via de hoofdweg richting Nieuwkerke waar we een eerste keer onverhard naar boven gingen. Goed genoeg om de hartslag op te drijven en het laatste restje kou uit ons lijf te duwen. We kozen voor de bewegwijzerde mountainbikeroutes richting Nieuwkerke, Ploegsteert en Mesen. Niet de zwaarste beklimmingen maar wel enkele korte pittige stroken. Het ging niet super hard maar we hielden er toch een goed tempo op na.
In de bossen van Ploegsteert ging het tempo iets hoger en was het stoempen om bij te benen.
Aan het einde van een lange onverharde strook hadden twee mensen pech. Peter had de vering gebroken en Patrick zat met een rem die dicht bleef. We kozen dan maar om via een verkorte route terug te keren naar onze startplaats. We hadden allemaal een nat pak, goed vuil en de fiets mag terug aan de haak voor een grondig onderhoud.