24 uren van Leke

Na lange tijd niet te hebben gereden met de clubleden besloot ik om gisteren eindelijk nog eens samen te rijden met de clubleden. In Leke was er een 24-uurs rit en met enkele clubleden zouden we een aantal rondjes meefietsen. Gezien het verlof en het recreatieve karakter zou het wel een rustig ritje worden dacht ik. Aan de start stonden een 6-tal clubleden, waarvan 3 met mountainbike, de rest met koersfiets of iets wat erop lijkt. Een rondje was goed voor 3,7 km en elke ronde moest je twee keer stoppen voor een controle. Het had dus wel iets weg van een intervaltraining. Het eerste rondje ging nog rustig maar in de tweede ronde werd een keurig tempo onderhouden. Met de wind in de rug haalden we zo'n 35 km/u en met de wind op de kop ging het ook al niet onder de 31 km/u. Gezien mijn slechte conditie zou ik het wellicht niet lang volhouden. Ik zou wel zien waar ik landde. Het 7de tem het 9de rondje gingen heel hard. 38km/u en met de wind op de kop ging het nog 34km/u. Mijn hartslag ging even naar rood maar ik kon mij goed wegstoppen. Na 10 rondjes moesten we stoppen voor een nieuw kaartje. Snel een colaatje gedronken en dan weg voor nog enkele rondjes. De wind was harder komen opzetten en het was voor mij soms harken om mee te zijn. Die constante tempowissels begon ik toch te voelen in de benen. Het laatste rondje werd met de wind op kop nog eens doorgetrokken. Het gaatje dichten op de mannen met de koersvelo lukte mij niet. Het vet was van de soep. Uiteindelijk zijn we, ondanks de twee stops per ronde, toch nog met 27 km/u gemiddeld gestopt. Ik sta versteld van die plotse 'revival' en hoop dat dit een nieuwe start kan zijn. Nu maar hopen dat het verder lukt. Volgende week woensdag staat de toertocht in Poperinge op het programma. Benieuwd wat er dit jaar zal gebeuren. Al drie keer stond ik er aan de start en telkens moest ik de route inkorten of stoppen omwille van een defect aan de fiets, valpartij,...