maandag 29 december 2014

Derde rit Ardennenoffensief

Blijkbaar werd onderstaande bericht niet gepost en bleef het geruime tijd bij mijn concepten staan.  Bij deze is dit recht gezet.

Na een lekker avondmaal op zaterdagavond was het bedtijd en dat verliep niet zonder slag of stoot.  Was het op vrijdagavond nog vrij rustig geweest in de slaapzaal, dan was de zaterdagnacht een stuk chaotischer verlopen.
Er was een felle snurker ontdekt en Franky V. ging direct op pad om de juiste snurker te vinden en aan te pakken.  Helaas klopte hij eerst aan bij Erik E., maar dat was de verkeerde persoon.  Gelukkig kon Steven D. de juiste snurker wel vinden.  Het was de auteur van deze blog geweest, ik dus. Bij deze een welgemeende mea culpa voor de slapeloze nacht die ik sommigen bezorgde.

Maar goed terug naar het sportieve luik.  De weergoden voorspelden niet veel goeds, een druilerige bovenlucht en af en toe wat gedruppel. Het was daarom niet evident om te kiezen welke route we zouden nemen.  Een route van een 47-tal km of een iets kortere van 37km.  Er werden twee groepjes gevormd.  De rappe gingen voor de 47 km en de tragere en diegenen die er niet zoveel zin in hadden gingen voor de 37km.

Bij aanvang van de rit werd hetzelfde parcours als daags voordien gevolgd.  Terug naar de Lesse en dan geleidelijk aan terug klimmen.  Ikzelf had de route niet ingeladen en dus waren we maar op 1 gps aangewezen.  Bianca zorgde voor een goede navigatie maar wanneer we een pad niet konden vinden was het toch even zoeken.
We besloten om het pad verder te volgen en dan terug in te pikken op het parcours. Dat het pad mooi en leuk was, daar bestond geen twijfel over.  Maar helaas raakten we niet meteen terug op het parcours en zo keerden we uiteindelijk op onze stappen terug. Het plezier was er echter niet minder om.

Wanneer we aan de Lesse kwamen, kreeg Patrick M. materiaalpech.  Zijn ketting was tussen zijn kader en kleinste tandwiel vooraan geschoten en zat muurvast.  Een probleem dat we al eerder hadden en dus zouden we dit snel eens oplossen. Helaas duurde het oplossen van dat euvel bijna 45 min.  We kregen het koud en bovendien gingen de hemelsluizen nu open.  We zaten in een dicht bos en navigeren ging niet zo vlot.  Weinig ontvangst en blijkbaar was de route op de GPS ook niet goed ingetekend. 
Het begon nu echt keihard te gieten en onder de bomen hadden we maar weinig beschutting meer.  De paadjes die we volgden werden beekjes en met de wortels kregen we bijzonder gladde paden onder de wielen geschoven.

We beslisten om over de weg terug te keren naar Transinne. Maar dan moesten we eerst een weg vinden. Mijn GPS had te lijden onder de regen en deed allesbehalve hetgeen ik ervan verwachtte.  Een duidelijk nadeel van touchscreen.  Elke keer er een grote regendruppel op de gps viel interpreteerde de MIO gps dit als een aanraking.
Uiteindelijk bereikten we de weg en konden we ons terug wat oriënteren. We waren nog niet meteen terug aan het logement.

Er volgde nog een vrij lange maar niet steile klim en plots kwam daar ook de andere groep af.  Ook zij hadden gekozen voor de weg en een inkorting.  Elk reed nu zijn eigen tempo terug naar Transinne. 

De hemelsluizen gingen dicht maar de weg was nat en we kregen nog het nodige water te verwerken.  Gelukkig konden we genieten van wat rugwind en zo ging het tegen een goede 30 km/u terug.  Ik bleef constant als laatste rijden om evt. niet gps gebruikers terug te brengen.

Op het einde nog een langgerekt spurtje getrokken maar het was blijkbaar nog een goede anderhalve kilometer met een klein klimmetje.  Genoeg om toch nog even te plafonneren.

Na het middagmaal was het tijd om huiswaarts te keren.  Een geslaagd weekend en volgend jaar zeker opnieuw.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten