maandag 2 maart 2015

't waait in de polder

Na een mindere periode van mountainbiken door ziekte en andere weekendverplichtingen is het hoog tijd om de rustperiode af te sluiten en het trainingsritme terug op te voeren.  Vorige week was er een eerste poging in Koksijde maar twee lekke banden beslisten daar anders over en zo moest ik noodgedwongen vroeger terug keren naar de start.

Zondagmorgen stond er een stevige wind met pieken tot 6 Beaufort. Bij gebrek aan toertochten in de nabije omgeving werd gekozen voor een lokale clubrit.  Vertrekken deden we dus vanuit ons getrouwe clublokaal in Beerst.
We kozen ervoor om eerst windop te rijden en de vuilste onverharde paden links te laten liggen. En zo ging het naar Diksmuide. Meteen was het duidelijk dat de wind in de open vlakte wel degelijk goed aan het blazen was.  Aanvankelijk stopte ik me nog weg in het groepje, maar het tempo mocht voor mijn part gerust iets hoger. Het was pas toen ik op de kop kwam dat ik voelde hoe hard het wel waaide. 
Na Diksmuide kozen we voor de Frontzate tot Pervijze. De wind zat nu schuin voor en ik deed weer grotendeels het kopwerk. Ik wou wel eens zien hoe ver ik conditioneel stond en trok het tempo beetje bij beetje op tot zo'n 27km/u. Mijn hartslag bleef keurig onder controle zonder in het rood te gaan. Plots bleek toch dat iemand de rol had moeten lossen en ik liet mij uitzakken om hem terug op te pikken.
In Pervijze kozen we voor lange halfverharde fietspaden in grind met de nodige bochten.  De wind had hier nu helemaal vrij spel en zodra je de pedalen stil hield verloor je direct 3à4 km/u. Tot in Lampernisse nam ik het kopwerk voor mijn rekening en dat betekende toch dat ik een goede 10km had zitten beuken.  Maar telkens hield ik mijn hartslag in de gaten.
Na Lampernisse gingen we verder via grindpaadjes tot aan de Lovaart.  Het pad was smal en heeft vrij veel bochten en ik zette mij nu bewust even achteraan. Zo moest ik telkens weer snel op trekken.  Ons groepje splitste zich in twee en ik wou de voorlaatste inhalen in de graskant. Helaas was er net een heel grote zompige plas.
Aan de brug over de Lovaart even schrikken na een val van een clublid. Hij ging over de kop nadat hij met het stuur aan de reling bleef haperen.  Na enkele minuten konden we terug verder naar Alveringem. Nog steeds wind op de kop en nu kwam ik terug op kop.  De benen voelden na bijna 30 km wind op kop nog altijd goed. In een klein kerkwegeltje reed ik me vast in de zompige modder en raakte ik op achterstand en nauwelijks 100m verder lag ik tegen dek.  Zonder al te veel erg, gelukkig.

Stilaan kregen we wat zij- en rugwind en begonnen we aan de terugweg.  Hoog tijd om de grote plateau opnieuw te gebruiken. Helaas is mijn groot plateau versleten en schiet ik plots door met de ketting. Eenmaal kan gaan maar als dat elke keer voorvalt als je kracht zet is dit ambetant.
Vanaf Lo tot aan Fintele zit de wind opnieuw schuin voor en ik besluit om nog even het gas open te zetten.  Dit maal gaat de hartslag wel goed de hoogte in en achteraf blijkt dat ik even piekte op 178HR/min.
Vanaf Fintele is er echter rugwind en zal er voldoende tijd zijn om te recupereren.  En inderdaad het tempo gaat naar een 33à34 km/u zonder al te grote krachtinspanning te moeten doen. Maar de ketting begint nu echt wel moeilijk te doen op het grote blad en aan Knokke Brug gaat de ketting eraf.
We keren terug via de onverharde paden aan de Blankaart en ik moet al een aardige kloof dichten op het groepje na mijn kettingprobleem.  Even het gas helemaal open en tegen 35 km/u en bijna zot pedalerend op mijn middenblad kom ik terug bij de groep.
Rond het spaarbekken wordt nu stevig door gereden aan een goede 31 km/u. Eenmaal terug op het asfalt zouden we wel rustig verder rijden.
Maar ook daar kwam niets van in huis.  In de verte zagen we de damesploeg uit Diksmuide rijden en het gas ging nu helemaal open.  Ik moest terug schakelen op mijn groot voorblad en proberen niet al te veel kracht te duwen.  Moeilijk als het gaat tot snelheden van 42-43km/u.  Net wanneer we de dames inhalen gaan zij rechtsaf en wij rechtdoor naar Woumen. 
Via de grote weg rijden we Diksmuide binnen om dan via de Paddestraat terug te keren. Tijd voor mij om rustig uit te bollen, al blijft dat relatief natuurlijk. Nog steeds rijden we rond de 30km/u en zo komen we na 60km en 24,5 gemiddeld terug aan het lokaal.