Afgelopen zaterdag konden we de eerste sporen van de lente terug vinden. Ik hoorde de vogels fluiten, je rook de lente, het was zonnig en vrij warm. Een mense zou er op den duur poëtisch van worden.
Zondagmorgen sloot ik, na alweer twee weken inactiviteit, aan met de clubleden voor de toertocht in Koksijde. Deze had ik nog nooit eerder gereden.
Ik werd alvast gewaarschuwd dat je het tochtje niet mocht onderschatten en dat het wel lastig was. Met mijn lamentabele conditie zou doseren wenselijk zijn.
Meteen na de start op het asfalt ging het tempo naar 30-32 km/u. De eerste onverharde strook was een doorsteek door een weide maar het verliep vlotjes. Maar door enig oponthoud van enkele tragere voorgangers brak de groep in twee. We bleven nog met ons drie over en we reden verder op een vrij gezapig tempo. Alle drie moeten we onze conditie wat aanscherpen en vollen bak rijden was dus niet echt zinvol als we de conditie willen opbouwen.
Via duinpaadjes kwamen we in Nieuwpoort aan de eerste bevoorrading. Pover, maar voldoende. Via de IJzermonding ging het naar het strand waar we met lichte tegenwind een drietal km mochten stoempen. Het ging vrij goed tegen een haalbaar tempo van 22 km/u.
Na het verlaten van het strand kregen we een voortdurende afwisseling van duinpaadjes, heel korte maar nijdige hellingen en vooral heel veel onverharde paden. Patrick had het lastig maar beet door, we reden naar het Calmeynbos.
Het was bijzonder druk en de single track was soms een beetje aanschuiven. Inhalen was niet mogelijk en toch wou een Franse onverlaat Erik voorbij.
Op het einde werden we nog getrakteerd op nog meer zanderige paadjes. Een tweetal keer ging ik tegen dek, zonder erg. En dan doken we een single track in van een viertal km op het militair domein in Koksijde. Vooraf hadden ze me gezegd dat het een heel lastige strook was, maar ik had totaal niet dat gevoel. En ik moet toegeven dat ik op het einde nog wel wat jus in de benen over had. De Niels Albert duin die we op het einde van het parcours mochten doen (of toch die vlak in de buurt) kon ik makkelijk oprijden.
Aan de aankomst snel nog een Sint-Bernardus en dan huiswaarts gekeerd.
En nu verder werken aan de conditie opbouw die echt helemaal onder nul staat
Geen opmerkingen:
Een reactie posten