Dag 2: Caudry - Condé Sur Marne -> Reims

Na een rustige nacht in de kamer van de niet-snurkers stonden rond 7u op. Vreemd was het echter toen bleek dat we in plaats van met 4 maar met 3 wakker werden.  Er moest iemand gesnurkt hebben (en het was niet ik). Andy had de slaap niet kunnen vatten en was dan maar in de kelder bij de fietsen gaan slapen. Gelukkig lag er daar nog een matras.

Het weer was bijzonder somber en het was koud. Het enthousiasme om te vertrekken was iets minder dan gisteren maar de gedachte dat we 165km schitterende km's konden bollen maakte veel goed.

Na een stevig ontbijt konden we rustig vertrekken naar Maurois. Een goede 7km losrijden om dan km's lang onverhard te rijden langs akkers in een glooiend landschap.  Alleen van dat losrijden kwam niet zoveel in huis. Het ging direct hard en met snelheden van 34-35km.u ging mijn hartslag voor een eerste keer deze tocht in het rood. Erik had precies niet veel last gehad van die snurker en snokte goed door. Ik kon amper volgen, maar het zal wel aan mij hebben gelegen, want de rest ging vlot mee.
We werden getrakteerd op enkele mooie dreven door nat gras langs koolzaadakkers en holle wegen. Soms werden we op een pittig klimmetje getrakteerd.

Het had afgelopen nacht behoorlijk geregend en de paadjes lagen er glibberig bij.
En plots stonden we weer stil. Opnieuw kettingbreuk voor Danny. We zouden bij de eerste fietsenwinkel moeten stoppen om een nieuwe ketting te kopen. Maar vandaag passeerden we door een verlaten gebied en de kans dat we een fietsenmaker zouden tegen komen was klein.

Misschien wel in Guise, na een 40-tal km.

De weg naar Guise was bijzonder mooi, maar lastig. Op een lange onverharde strook vloog de modder om de oren en bleef de modder overal aan de fiets kleven.  We moesten stoppen om de modder te verwijderen van de fiets.
In Guise zouden we wel een carwash vinden waar we de fietsen konden afspuiten.
Alle hoop lag dus op Guise.  Toen we eraan kwamen na een goede twee uur rijden gingen we informeren bij enkele 'locals'. Het nieuwe dat we kregen was minder goed. De laatste fietsenmaker had er zijn deuren gesloten en een carwash was er enkel met borstels.
Onze fietsen moesten echt wel wat afgespoeld worden. Noodgedwongen staken we de velo's dan maar in de rivier de Oise.

Nu de bikes gewassen en terug wat olie hadden gekregen konden we opnieuw vertrekken. Er volgde nu een heel lange voie verte. Goed voor een uurtje onverhard in een bos langs mooie paden.  Het was genieten voor iedereen.  Het humeur werd beter en het weer leek ook iets beter te worden.

De GPS had vannacht niet helemaal kunnen opladen en dus moesten we wat zuinig zijn en deze geregeld uitschakelen. Na deze lange onverharde strook hadden we wat asfalt, maar telkens weer kregen we korte en nijdige klimmetjes gevolgd door iets langere afdalingen.  Het landschap was eindeloos.  Kilometers lang kwamen we niets tegen.
Danny begon het al raar te vinden dat hier wel wegen liggen, maar geen auto's zijn.

In een klein dorpje waren we met de GPS even het noorden kwijt. We hadden wat tijd verloren en het begon te regenen. Om nog meer ellende te vermijden van plakkerige modder besloten we wat extra asfalt te volgen.  De kaart boven gehaald en een 4-tal dorpjes verder zouden we bij de bakker kunnen stoppen voor een broodje.
Erik wist nog dat de bakker om één uur sloot en dus zouden we ons moeten haasten.

Op een 5-tal km van die bakker werden we opgeschrikt door een luide knal. Alweer pech voor Dany.  Een grote scheur in de buitenband. We stonden daar temidden te velden. Het dichtste dorp lag op 5 km en de dichtste grote stad was Reims op zo'n 70 km.

Ondertussen wel nog steeds gelachen met mijn veel te grote rugzak, die al gevuld was met materiaal van anderen.

 Na een half uur konden we weer verder rijden maar de band van Dany baarde iedereen zorgen. Hij kon maar een goede kilo druk insteken en de scheur was verre van klein te noemen. We zouden moeten verder rijden op asfalt en hopen op een fietsenmaker of een andere redder in nood.
Ondertussen waren we te laat voor de bakker en moesten we nog een 8-tal km verder rijden eer we ons middagmaal konden eten. Het was ondertussen al 15u en normaal moesten we nog een goede 80 km rijden. Met die band van Dany moesten we toch stilaan aan een alternatief beginnen denken om toch nog op onze eindbestemming te raken.
Verschillende opties werden besproken: met de trein tot Condé sur Marne-> probleem waar was er station en wanneer zou er trein zijn.
Met de trein tot Reims, daar een band kopen en verder rijden
Of drie: bellen met Koen Bolle die op terugreis was van Corsica. Misschien kon hij in Reims een band en ketting kopen en die tot bij ons brengen.
We gingen voor optie drie.  Koen was even voor Reims en zou naar Decathlon rijden en dan tot bij ons komen. Ondertussen reden wij met Dany verder richting Reims op het asfalt.

Een iets wisten we zeker. Als we het kanaal richting Reims halen kunnen we rustig verder peddelen.
Nadat ik de kaarten bestudeerd had, de route aangepast, konden we weer verder. Een 15-tal km verder was er een station.
In nood konden we Danny daar nog op de trein zetten.

Ondanks al de miserie werd er niet gezaagd op elkaar. Iedereen zocht naar een oplossing. Op een goede km voor het treinstation begaf de buitenband van Danny het helemaal.
Te voet verder was de enige oplossing.
Na een nieuw telefoontje met Koen zouden we niet zolang moeten wachten.

Rond 17u kwam Koen in het station aan met banden, ketting én taartjes, koekjes en cola. 

We waren gered en konden weer verder. Langs deze weg nog eens hartelijk bedankt Koen en Caroline!!!

Toen we vertrokken was het al bijna 18u. Onze eindbestemming halen op een deftig uur zat er niet meer in.  Erik annuleerde het hotel en we besloten om in Reims een hotel te zoeken.
Op weg naar Reims zouden we ons tot het asfalt beperken tot aan het kanaal. Dat betekende weliswaar wat extra kilometers maar we zouden wat tijd kunnen winnen.

Het was nu opvallend stil in het peloton. De kilometers werden afgemaald, gelukkig met de wind in de rug. 
Zelf kreeg ik het op het laatste klimmetje van de dag lastig.  Het vele stilstaan, de kou en de kilometers hadden geen goed gedaan.
Aan het kanaal gekomen konden we Reims zo binnen rijden.  Dat was echter buiten de slechte weersomstandigheden van de laatste weken gerekend.  Op 6 km voor Reims lag de weg bezaaid met plassen en modder.  Niemand was echt bereid om daar te rijden en zo reden we Reims binnen langs een drukken Route Nationale. 

In het centrum aangekomen moesten we nog een hotel zien te vinden. Op goed geluk reden we richting station. In het Ibis hotel hadden ze nog 4 kamers over. Net genoeg voor ons.
En zo kwamen we moe en na een dag vol miserie om 19u45 in ons hotel aan.

's Avonds hebben we uiteraard een glaasje Champagne gedronken, heerlijk gegeten en nog een kleine stadswandeling gedaan. Even na middernacht lagen we uitgeteld in ons bed.