radiostilte

Het is alweer enkele weken geleden dat ik nog eens postte. Nochthans zat ik niet echt stil. Enkele weken terug reden we een mooie toertocht in het Franse Erquinhem sur Lys. We hoopten wat nieuwe onbekende paden te ontdekken maar helaas ging het vrij snel naar het Heuvelland. En toch was het leuk want we beklommen heel wat stroken eens van een andere kant. Ik had goede benen en vond het enigszins jammer dat we al aan de meet waren. We werden getrakteerd op een lekker stokbrood, biertje en nog een tombola.
Vorige week moest ik passen omdat de dochter op zondagmorgen moest basketten. Maar ik compenseerde dit afgelopen week.
Woensdag ging ik naar de spinning in Diksmuide en de benen voelden goed. Ik kon mijn hartslag keurig onder controle houden en duwde toch een vrij groot verzet.
Donderdag en vrijdag ging ik met de bike werken. Het liep vrij moeilijk maar zaterdag kon ik vaststellen waaraan het lag. De remblokken sleepten tegen de schijf. Een beetje extra training dus.
En zondag ging ik naar Middelkerke. Het was lang geleden dat ik nog een strandtocht deed en had er wel zin in. De 58 km werden goed verteerd met een gemiddelde van net geen 23 km/u. Bij aanvang bolde het niet goed. Op de 6 km lange strook langs het strand moest ik de groep laten gaan. Hartslag van 185 en meer. Een beetje doseren want de duinpaadjes, bochten en korte klimmetjes vreten energie. Gelukkig kwam ik er terug door en naarmate de tocht vorderde ging het beter en beter. Na de tweede stop volgde een onverharde strook van 5 km. Het lag er droog bij en dus was het tijd om het gashendel eens open te draaien. Constant rond de 31-32 km/u gereden. Toen we op het asfalt kwamen zei Andy me dat hij wat zou spelen en hij schoot een peloton voor. Meteen ging de teller naar 40 km/u. Ik liet het voor wat het was want op het einde kwam nog een lastig stuk aan de Krokodil. Het tempo zakte tot rond de 35km/u en aan de Krokodil gekomen kon ik ongehinderd door rijden. Ik gaf alles wat ik in me had en zag Andy nog even in de verte maar kon hem niet meer inhalen.

Deze middag stond de tocht in Keiem op het programma. Het zou vlammen worden, want het was droog en er is niet super veel onverhard in de tocht. Bij de start ging het vrij rustig (sommigen moesten nog de La Chouffe verteren) maar langs de IJzer werd het tempo beetje bij beetje opgevoerd. Er stond nog een vrij stevig windje en aan de Dodengang moest ik de onverharde strook al aan dertig km/u nemen om bij te benen. Op de volgende strook met enkele bochten ging mijn tikker in het rood en ik besloot om de bende te laten rijden. Het was nog ver en ik wou mij niet opblazen. Het peloton liep niet echt uit en ik reed het gaatje van 100 m dicht. Op een volgende onverharde strook schakelde ik verkeerd en moest de groep een tweede keer laten gaan. Terug op het asfalt reed ik het gat opnieuw dicht. Het ging nu snel en de wind blaasde links op de kop. Er was geen plaats meer om uit de wind te zitten en na een goede km werd ik uitgewaaierd. Op de Frontzate, met de wind pal op de neus, zat ik alleen. Aan de IJzertoren moest ik wachten aan de verkeerslichten en ik kreeg gezelschap van twee clubleden (Bianca en Marc). Langs het Handzaamtje voelde ik dat ik goed zat maar ik besloot te wachten. Na dertig km hadden we meer dan 26 km/u gemiddeld. Via de polder ging het nu vrij snel. Ik trok constant de kop en probeerde de snelheid constant rond de dertig per uur te houden. In het bos (stukje heen en terug) zagen we twee ploegmakkers. Ze waren niet zover voor en reden genoeg om een tandje bij te steken. Bianca bleef goed volgen en we konden nog één clublid oprapen. En helemaal op het einde kregen we nog Luc C. in het vizier maar de meet lag een kilometer te vroeg. Uiteindelijk met 51 km en 26,3 gem. aangekomen.