Binnen een goede maand is het zover, dan rijden we met een
gezelschap van 14 man in drie dagen naar de Champagnestreek, om daar dan nog
twee dagen te gaan mountainbiken.
Vorig jaar trokken we met 7 mensen al van Diksmuide naar
Troyes en het werd een waar avontuur. We
werden al van bij de eerste kilometers getrakteerd op lekke banden en de pech
hield maar niet op. Kapotte buitenband, kettingbreuk en problemen met
bagagehouders en dergelijke zorgden ervoor dat we vrij veel vertraging
opliepen. Maar desalniettemin slaagden
we in ons opzet (dankzij de steun van Koen Bolle) en genoten we alsnog van een
mooie tocht.
Zelf had ik het parcours vorig jaar uitgestippeld maar het
is niet altijd evident om aan de hand van luchtfoto’s op google earth en andere
online kaarten te weten hoe het zit met de staat van onverharde paden die we
toch maximaal willen benutten. Zo werden
we vorig jaar geconfronteerd met een afgesloten pad, enkele stroken waar het
gras (en bijhorende netels) heel hoog stonden en enkele drassige stukken. Maar dit waren slechts kleinigheden. Het zijn
banaliteiten op een tocht van om en bij de 465 km. Voor de tocht van dit jaar ben ik echter op
zoek gegaan naar een verbetering van het parcours.
Tijdens de donkere wintermaanden (en eigenlijk ook al de
zonnige lentedagen) ben ik uren op
speurtocht gegaan naar veilige wegen om Rijsel en de voorsteden te doorkruisen.
Daarnaast zocht ik ook naar enkele alternatieven zodat we wat meer langs een
supermarkt of bakker passeren en zijn enkele ‘saaiere’ stroken geschrapt.
Bij het uitstippelen van het parcours hield ik rekening met
verschillende zaken:
1°: Een goede mix van onverharde en verharde paden
2°: Verkeersveiligheid (route nationales en departementals
worden zoveel als mogelijk gemeden)
3°: Proberen om zonder al teveel omwegen onze bestemming te
bereiken. Want toegegeven, ik had
makkelijk nog veel meer onverharde paden in het parcours kunnen opnemen, maar
dan zouden we meer kilometers hebben.
4°: Om toch voor de avond onze bestemming te kunnen bereiken
zijn er soms enkele asfaltstroken nodig. We moeten toch wel wat kilometers
kunnen maken. Daarbij heb ik gezorgd voor een degelijke afwisseling. Bv. Op dag
3 zitten er goed over halfweg een 15-tal km asfalt. Normaal zou dit ideaal
moeten zijn om na de middagstop terug in het ritme te kunnen komen…
Met de hedendaagse technologieën zou ik het me best
makkelijk kunnen maken. Tik in een of andere routeplanner je startpunt en je
bestemming en je krijgt een kant en klare route. Klopt! Maar dan word je al
vaker geconfronteerd met een route langs drukke wegen (ook als je wandelaar of
fietser als profiel intikt) of je krijgt een foutmelding dat de gewenste route
te lang is.
Anderen kunnen zeggen, je hebt toch al de route van vorig
jaar. Ja klopt voor een groot deel, maar toch ben je steeds op zoek naar iets
nieuws, een verbetering en algauw maak je er toch iets nieuw van. Stel je voor, vorig jaar reden we geruime
tijd langs een mooie asfaltweg en dan te denken dat er een Paris-Roubaix
kasseistrook op 500m parallel liep van ons parcours. En omdat ik vorig jaar
dingen voor de eerste keer in het echt zag, had ik het gevoel dat het hier en
daar beter kon (veiliger, meer afwisselend,...).
En tot slot werden we vorig jaar ook geconfronteerd met
enkele onnauwkeurigheden in de navigatie.
Op sommige lange onverharde stroken had ik al eens de track
doorgetrokken en een bochtje niet aangeduid.
Hierdoor kregen we soms de melding dat we ergens moesten afslaan omdat
de ingetekende track niet helemaal overeenkwam met het echte parcours. Deze onzuiverheden zijn er nu ook dit jaar
uitgehaald.
Vorig jaar werden we eveneens geconfronteerd met enkele
onaangename verrassingen. Door overstromingen en een nat voorjaar waren sommige
tracks niet toegankelijk. Dit leidde tot
navigeren op de kaart à la minute. Ook
hier werd voor dit jaar gezocht naar een alternatief parcours. Mochten we
geconfronteerd worden met dergelijke zaken dat kunnen we via een alternatief
langs verharde wegen verder rijden. Dit werd in verschillende dagdelen
opgesplitst zodat we makkelijk van de ene naar de andere track kunnen
overschakelen.
En nu maar hopen dat de tocht iedereen kan bekoren en dat we zonder kleerscheuren in Troyes geraken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten