De weergoden (Frank en Sabine) voorspelden niet al te goed weer: regen en wind. Voor de zekerheid had ik dus toch maar mijn regenjas meegenomen voor de tocht van 115 km in Westrozebeke.
Het weer 's morgens was echter goed: niet te warm en een beetje wind. Om kwart voor negen startte ik voor een tocht zonder bergen maar met enkele heuveltjes.
Meteen werden we getrakteerd op een single track en 'de Keuneleute'(voor de niet kenners: een klein bosje met technische afdalingen, bochten en klimmetjes). Vandaar ging het naar Passendale en de Stroroute (de vroegere spoorwegbedding Roeselare - Zonnebeke). Er schortte (alweer) iets aan de fiets zoveel was mij al duidelijk. Op elke onverharde strook was het keihard stampen om mijn snelheid enigszins te kunnen behouden.
Aan de eerste bevoorrading toch even een check gedaan. Mijn banden stonden veel te hard en de schijfrem vooraan sleepte tegen de blokjes. Na de bevoorrading liep het iets beter maar ik voelde toch dat ik de eerste 20 km energie verspeeld had.
Aan het Polygonebos in Zonnebeke draaide de 50km af en vanaf toen tot de laatste tien km ben ik nog welgeteld vier bikers tegen gekomen.
Via enkele beklimmingen in en rond Beselare ging het richting Terhand. Ondertussen zat ik op de lus van de grootste afstand en was het wel heel eenzaam rijden. Nergens een biker te zien en bovendien werd ik getrakteerd op een stevige wind en een eerste regenbui.
Na 75 km was het plots uit. Wellicht onvoldoende gegeten en op de vele korte klimmetjes kreeg ik het bijzonder lastig. Mijn gemiddelde snelheid zakte van 25,5 naar 24.2 km/u Gelukkig wist ik dat het niet ver meer was naar de volgende bevoorrading aan km 85.
Na een deugddoende maaltijd, want die bevoorradingen waren echte buffeten, ging het richting Moorslede. Opnieuw werden we getrakteerd op verschillende heuvels en was het nauwelijks plat.
Aan de laatste bevoorrading kwam ik clubgenote Bianca tegen die de 50km reed. Ik was content dat ik voor de laatste 15km nog iemand mee had. Op drie km van de aankomst gingen de hemelsluizen helemaal open. Regen en wind, maar gelukkig in de rug.
Terug in Westrozebeke, de gratis frietjes aan mij laten voorbijgaan en snel naar huis gereden. De laatste 8 km waren in de hutsende regen en met de wind vlak op de kop. Mijn regenjasje hield ik nog in de rugzak, voor het geval er niemand thuis zou zijn en ik nog even buiten zou moeten wachten. Maar alsof het getimed was, kwam ik net samen thuis met het vrouwtje.
Na een deugddoend bad en 129km later nog genoten van de overwinning van Jelle Vanendert op Plateau de Beille. De Belgen in de Tour zijn goed bezig mijn gedacht.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten