Gisteren stond in Zuidschote de jaarlijkse toertocht op het programma. Een vrij kleine organisatie maar ik ga er wel elk jaar naar toe.
Samen met enkele buren en clubleden startten we om 13u30 voor een tocht van 50km, die bij de start er 55 bleken te zijn. Zelf besloot ik om met de fiets van thuis uit te gaan en zo een 70 km te fietsen.
De eerste stroken door de boomgaarden liepen heel goed. Mijn hartslag bleef laag en ik kon vlot mee met de bende.
Naast het Ieperleekanaal doken we een technische strook in en ik had niets van grip op mijn voorband. Mijn hartslag ging de hoogte in tot 187 en bovendien kwam ik nog ten val (zonder erg).
Ik voelde al dat het mijn dagje niet zou worden. Na het kanaal ging het naar Bikschote waar we getrakteerd werden op een doorwaadbare plas van zo'n 50 m lang. Meteen goed voor natte voeten.
Het ging van kwaad naar erger met mij en de hartslag bleef hoog, ook op het asfalt haalde ik makkelijk 160. Veel te hoog dus. Via de Madonna kwamen we aan bekende stroken en dan het ging via het Vrijbos richting Staden. Het leek alsof ik wat in mijn ritme kwam en kon volgen. Op de spoorwegbedding ging het constant rond de 30-32 km/u maar het bolde toch niet lekker. Terug in de Madonna werden we opnieuw op plassen getrakteerd en we kregen het stilaan koud. In Boezinge besloten we om een klein hoekje af te snijden terug naar Zuidschote. Snel iets gedronken en terug naar huis. Op het gemakje peddelde ik naar huis, maar ik besloot toch om nog een ommetje doen zodat ik met exact 75km verkleumd van de kou terug thuis was.
Na een deugddoend bad ging het naar de uitreiking van de club Flandrien.
Een dikke proficiat aan Bart Schapman, de voorzitter, die zicheen jaar lang Flandrien mag noemen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten