Binnen exact drie weken start de eerste rit van Duchenne Heroes. Het vormpeil zou dus stilaan op punt moeten komen te staan. De kilometers worden voor mij niet het probleem, dat lukt wel. Eerder vrees ik het vele klimwerk de eerste dagen.
Na de tocht gisteren genoten van een barbecue, uiteraard met zomerse Ricard en een frisse Zuidafrikaanse witte wijn, gevolgd door een nacht waarin ik maar weinig kon slapen.
Dit belette me echter niet om naar Brielen te gaan voor de mountainbiketoertocht. Aanvankelijk was ik van plan om naar Blandain te gaan, maar het is kermis in het dorp en ne keer tijdig thuis is ook niet slecht.
Aan de start nog een tiental minuten gewacht op enkele clubleden maar niemand te zien en dus maar alleen gestart.
De eerste 15 km was er echter weinig mountainbiken aan. Constant op de weg en langs de grote baan Ieper-ZOnnebeke zijn verre van interessant te noemen. Het werd pas beter toen we richting Sint-Juliaan reden. In de eerste onverharde strook plots een sissend geluid. Een lekke band, dacht ik, maar het bleek loos alarm.
De kilometerteller liet het afweten en ik maalde de kilometers rustig af. Aan de eerste bevoorrading snel een lekker rijsttaartje binnen gewerkt en terug op de fiets. Net aan de splitsing in Langemark haalde ik Johny bij die een tiental min. voor mij was gestart. Ik hoefde niet langer alleen te rijden.
Via de spoorweg ging het naar Madonna en kwam ik op amper 50 m van mijn deur voorbij. Had ik het geweten dan had ik hier ingepikt.
De terugweg ging aan een gezapig tempo maar met de wind was het soms toch wel even stampen. Aan het Ieperleekanaal werden we nog getrakteerd op een single track. Draaien, keren, wortels, boompjes die dichter staan dan je denkt,... Ideaal om het sturen wat te oefenen. Even dachten we nog langs een onverharde strook te kunnen rijden maar de pijltjes wezen netjes rechtdoor en zo stond ik nog geen twee uur later terug aan de start.
Een toertocht om snel te vergeten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten